Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

 

1. Ας προετοιμά­ζουμε τα παιδιά μας, ώστε να μπο­ρούν να αντέχουν σ’ όλες τις δοκιμα­σίες του βίου και να μην εκπλήσ­σονται για τα δυσάρεστα που έρχον­ται. Ας τα ανατρέφουμε με την παι­δαγωγία και νουθεσία Κυρίου, και θα μας περιμένει πολύς μισθός. Γιατί, αν οι άνθρωποι που κατα­σκευάζουν αγάλματα βασιλέων και ζωγραφίζουν εικόνες, απολαμβάνουν τόσο μεγάλη τιμή, εμείς που στολίζουμε τη βασιλική εικόνα (για­τί ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θε­ού), δεν θα απολαύσουμε άπειρα αγαθά, αφού αποκαθιστούμε στο πρόσωπο του παιδιού το «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού; Γιατί αυτό είναι το όμοιο με το Θεό, η αρετή της ψυχής, που αποκτάται, όταν εκπαιδεύσου­με τα παιδιά μας να είναι αγαθά, να μην οργίζονται, να είναι ανεξίκακα. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά του Θεού, που αποκτούν και τα παι­διά, όταν τα εκπαιδεύσουμε να ευεργετούν, να είναι φιλάνθρωπα, να περιφρονούν τα εγκόσμια. Αυτό λοι­πόν ας είναι το έργο μας, το να διαπλάσσουμε και να ρυθμίζουμε και τον εαυτό μας και εκείνα προς το πρέπον.

2. Άκουσε τον Απ. Παύλο που λέει: «Να ανατρέφετε τα παιδιά σας με παιδαγωγία και νουθεσία σύμ­φωνη με το θέλημα του Κυρίου». Μην προσπαθείς να τον κάνεις ρή­τορα, αλλά παιδαγώγησέ τον να φιλοσοφεί. Γιατί, αν δεν γίνει ρήτο­ρας, δεν θα προέλθει καμιά βλάβη· ενώ αν απουσιάζει το δεύτερο, κανέ­να κέρδος δεν θα προκύψει από την ρητορική δεινότητα. Χρειάζονται τρόποι καλοί και όχι λόγια, ήθος και όχι ρητορική δεινότητα, έργα και όχι λόγια… Μην ακονίζεις τη γλώσσα του, αλλά καθάρισε την ψυ­χή του. Δεν τα λέω αυτά για να σε εμποδίσω να μορφώσεις το παιδί σου, αλλά για να σε εμποδίσω να προσέχεις μόνον τα κοσμικά χαρί­σματα. Μη νομίσεις ότι μόνον ο μο­ναχός έχει ανάγκη από τα διδάγμα­τα αυτά της Αγ. Γραφής. Γιατί πε­ρισσότερο από τους μοναχούς τα χρειάζονται τα παιδιά που θα ασχοληθούν με την (κοσμική) βιοπά­λη. Όπως δηλαδή ακριβώς εκείνος που μένει διαρκώς μέσα στο λιμάνι, δεν έχει ανάγκη από κατασκευή πλοί­ου, από καπετάνιο και από πλήρωμα ναυτών, αλλά εκείνος που ταξιδεύει πάντοτε (μέσα) στη θάλασσα, έτσι αντίστοιχα συμβαίνει τόσο με τον κο­σμικό όσο και με το μοναχό. Γιατί ο μεν μοναχός, σαν να βρίσκεται σε λιμάνι χωρίς κύματα, ζει ζωή ήσυ­χη, και απαλλαγμένη από κάθε καταιγίδα· ενώ ο κοσμικός είναι διαρ­κώς θαλασσινός (ταξιδιώτης) και ταξιδεύει στη μέση στο πέλαγος αν­τιμετωπίζοντας πολλές τρικυμίες. Κι’ αν ακόμη αυτός δεν έχει ανάγκη, πρέπει όμως να είναι προετοιμασμένος, ώστε να κλείνει τα στόματα των άλλων. Ώστε, όσο περισσότερο ευ­δοκιμήσει σ’ αυτή τη ζωή, τόσο πε­ρισσότερο του χρειάζεται η μόρφω­ση της Αγ. Γραφής…

Σκέψου λοιπόν, όσο είναι δυνα­τόν, το γιό σου να μπαίνει εκεί, σαν άριστος γιατρός, μαζί με τα εργαλεία που μπορούν να θεραπεύουν τη φλεγμονή του καθενός, να πλησιά­ζει τον καθένα και να συζητεί και να θεραπεύει το άρρωστο σώμα, χρη­σιμοποιώντας τα φάρμακα της Αγ. Γραφής και μεταδίδοντας τα πνευ­ματικά διδάγματα…

Δεν είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνθρωπος να διαφύγει την προσοχή των άλλων.

Γιατί ανάμεσα στους πολλούς υγιείς, ένας υγιής θα μείνει απαρατήρητος. Όταν όμως ανάμεσα σε πολλούς ασθενείς υπάρχει και ένας υγιής, γρήγορα η φήμη του θα φθάσει στ’ αυτιά του βασιλιά και θα τον κάνει γνωστό σε πολλά έθνη. Έχοντας λοιπόν αυτά υπόψη σας, να ανατρέφετε τα παιδιά σας με παιδα­γωγία και νουθεσία σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου.

3. Κάνε το σπίτι σου Εκκλησία· γιατί είσαι υπεύθυνος και για των παιδιών σου και για των δούλων σου τη σωτηρία. Και όπως ακριβώς εμείς για σας θα δώσουμε λόγο, έτσι και καθένας από σας είναι υπεύθυνος και για το δούλο του και για τη γυναίκα του και για το παιδί του.

4. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να εφοδιάζουμε το παιδί με ηθικά και πνευμα­τικά όπλα από την πρώτη παιδική ηλικία, που είναι ακόμη κύριος του εαυτού του και ελεύθερο από δε­σμεύσεις και πάθη… Γιατί εκείνος που αποφασίζει να ακολουθήσει τη ζωή της πνευματικής ασκήσεως στο τέλος της ζωής του, ξοδεύει όλο τον καιρό του, προσπαθώντας να ξεπλύ­νει τα αμαρτήματα του παρελθό­ντος, και σ’ αυτό εξαντλείται όλη του η φροντίδα. Αλλ’ ούτε τότε προ­λαβαίνει να διορθωθεί και φεύγει από τον κόσμο έχοντας υπολείμματα των πνευματικών του πληγών. Ε­κείνος όμως που άρχισε τον αγώνα από την παιδική του ηλικία, δεν ξοδεύει τον καιρό του σ’ αυτό, ούτε ασχολείται με τη θεραπεία τραυμά­των, αλλά παίρνει από νωρίς τα βραβεία… και μένει παντοτινά στα­θερός και αμετακίνητος στις αρχές του.

5. Ας μη μου πει κανείς, ότι τα παιδιά δεν πρέπει να ασχολούνται με την ακρόαση του θείου λόγου· γιατί θα έπρεπε όχι μόνον να ασχολούνται, αλλά αυτά τα θεία λόγια να είναι η μοναδική τους απασχόληση. Δεν το υποστηρίζω όμως αυτό λόγω της αδυναμίας σας, ούτε τα απομακρύνω από τη μελέτη των μη χρι­στιανών φιλοσόφων, όπως ακριβώς δεν απομακρύνω και σας από τις κοσμικές υποθέσεις. Αλλά αξιώνω μια από τις εφτά ημέρες της εβδομάδας να την αφιερώνουν στον κοινό όλων μας Κύριο… Γιατί αυτή προ παντός η ηλικία έχει ανάγκη από τέτοιες ακροάσεις. Επειδή δηλαδή είναι τρυφερή, βρίσκουν αμέσως απήχηση τα θεία λόγια, γιατί η ακρόαση τυπώνεται στο νου τους, ό­πως ακριβώς μια σφραγίδα στο μα­λακό κερί. Άλλωστε και η ζωή τους τότε αρχίζει να αποκλίνει προς την κακία ή προς την αρετή. Αν λοιπόν από την αρχή και από τα πρώτα τους βήματα τα απομακρύνουμε από την πονηριά και τα χειραγωγή­σουμε προς την άριστη οδό, η ευσέβεια θα τους γίνει ένα είδος συνή­θειας και φύσεως. Έτσι δεν θα με­ταστρέφονται εύκολα με τη θέλησή τους προς το κακό, γιατί η συνήθεια αυτή θα τα βοηθεί να πράττουν τα καλά έργα. Έτσι θα γίνουν για μας σεβαστότερα από τους γέροντες και χρησιμότερα στις δημόσιες υποθέσεις, αφού θα παρουσιάζουν στη νεότητά τους τις αρετές των γεροντότερων.

(1.ΕΠΕ 21, 264-266, 2. ΕΠΕ 21, 256-258, 3. ΕΠΕ 8, 106-108, 4. ΕΠΕ 28, 560-562, 5. ΕΠΕ 12, 470-472)

http://www.diakonima.gr/

πηγή: http://blogs.sch.gr/kantonopou 

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/08/blog-post_93.html#more 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_508.html

Ὅταν θέλετε νά πεῖτε κάτι στά παιδιά σας, πέστε το στήν Παναγία κι αὐτή θά ἐνεργήσει (Ἅγιος Πορφύριος )

«Αυτά πού θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά• μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις πού τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά πού θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά»…

Ο π. Πορφύριος πίστευε στην αξία πού έχει η προσευχή για την πνευματική ζωή του ανθρώπου και συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά πώς να προσεύχονται:
«Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό».

Άγιος Πορφύριος

Πηγή:  agapienxristou.blogspot.ca 

http://www.diakonima.gr/2015/06/05/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CE%B1/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_62.html

Εἶπε Γέρων:Νά μήν μαλώνετε τά παιδιά!

Είπε Γέρων:Να μην μαλώνετε τα παιδιά, ακόμη και αν είναι όπως λένε “σκληρά”.

Δώστε αγάπη πολλή και γίνετε παράδειγμα αρετής γι’ αυτά.

Αυτά το καταλαβαίνουν και θα μαλακώσουν με τον καιρό.

Βάλτε λίγο στην προσευχή τα παιδιά σας και ό Θεός μεριμνά περισσώς γι’ αυτά.

Πηγή:  trelogiannis.blogspot.gr

http://www.diakonima.gr/2015/06/23/%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_45.html

ρήματα Ζωῆς: Ἡ νοοτροπία τῆς σημερινῆς κοινωνίας

 Η νοοτροπία της σημερινής κοινωνίας κάνει κακό στα παιδιά. Έχει άλλη ψυχολογία, άλλη παιδαγωγική, που απευθύνονται σε παιδιά αθέων. Η νοοτροπία αυτή οδηγεί στην ασυδοσία. Και βλέπετε τ’ αποτελέσματα στα παιδιά και στους νέους.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-nootropia-tis-simerinis-kinonias/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_43.html

Ἡ ἀθεΐα τῶν νέων ἀποτέλεσμα τῶν ἐπαίνων καί τῆς κακῆς ἀγωγῆς.

 Δεῖτε ἐδῶ:Ἡ τιμή καί ὁ ἔπαινος βλάπτουν τόν ἄνθρωπο

Ἡ ἀθεΐα, ἡ ἀσέβεια, ἡ θρασύτης, ἡ σκληρότης, ἡ βλασφημία τῶν παιδιῶν εἶναι καρποί τῆς κακῆς ἀγωγῆς.

«Οἱ γονεῖς» παρατηροῦσε ὁ σοφός καί Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος «εὐθύνονται πρῶτοι γιά τήν ἀποτυχία τῶν παιδιῶν στή ζωή καί οἱ δάσκαλοι καί οἱ καθηγητές μετά. Τά ἐπαινοῦν διαρκῶς. Τούς λένε ἐγωιστικά λόγια.

Δέν τά φέρνουν στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τ’ ἀποξενώνουν ἀπ’ τήν Ἐκκλησία. Ὅταν μεγαλώσουν λίγο τά παιδιά καί πᾶνε στό σχολεῖο μ’ αὐτό τόν ἐγωισμό, φεύγουν ἀπ’ τή θρησκεία καί τήν περιφρονοῦν, χάνουν τό σεβασμό πρός τόν Θεό, πρός τούς γονεῖς, πρός ὅλους. Γίνονται ἀτίθασα καί σκληρά καί ἄπονα, χωρίς νά σέβονται οὔτε τή θρησκεία, οὔτε τόν Θεό. Βγάλαμε στή ζωή ἐγωιστές καί ὄχι χριστιανούς»⁹. 

 συνεχίζεται...

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

 9 Ὅ.π., σελ. 437-438.

ρήματα Ζωῆς: Ἀπό πότε πρέπει νά ἀρχίζει ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν

   Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί.

 Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ποιό πράγμα εἶναι εὔκολο καί ποιό δύσκολο;

Η γέννηση των παιδιών είναι εύκολη. Η αναγέννηση είναι δύσκολη!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/pio-pragma-ine-efkolo-ke-pio-diskolo/

  http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τά παιδιά μου εἶναι στό Χριστό ;

 Σε κάποιο αρχονταρίκι μιας μονής στο Άγιον Όρος ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση

–          Καλησπέρα σας.

–          Καλησπέρα και σε σας.

–          Θα μείνετε μέρες στο μοναστήρι ;

–          Μόνο δύο μέρες.

–          Έχετε παιδιά;

–          Ναι, τρία.

–          Να σας ζήσουν. Στον Χριστό είναι τα παιδιά σας ;

Το κριτήριο είναι ο Χριστός αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να είναι «καλά» τα παιδιά μας εξωτερικά˙ σπουδές, γάμοι, καλοπέραση, χρήμα, να κυλάει καλά η επίγεια ζωούλα μας. Για τη σωτηρία ούτε λόγος. Δεν με ενδιαφέρει αν τα παιδιά μου είναι στον Χριστό, με απασχολεί απλά να συμπληρώσουν τα κουτάκια της ζωής, αυτά για τα οποία παλεύει ο κόσμος. Δηλαδή : Να μεγαλώσεις, να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και στο τέλος να δεις εγγόνια και να τα χαρείς. Αν συμπληρώσεις αυτά τα κουτάκια πέτυχες! Αυτές οι καταστάσεις όμως δεν σώζουν από μόνες τους , δηλαδή δεν αρκεί απλά να κάνω έναν γάμο αλλά το που θα πάω τον γάμο. Στον αγιασμό ή στον γκρεμό; 

Δεν φτάνει να κάνω παιδιά, διότι και τα ζώα γεννούν , αλλά σημασία έχει πού θα οδηγήσω αυτή τη νέα ζωή που μου εμπιστεύτηκε ο Χριστός. Δυστυχώς δεν βλέπουμε τα πράγματα σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο.

Δεν θέλουμε να δούμε τα παιδιά μας με κριτήριο τον Χριστό, διότι μας πονάει το θέμα, ιδιαίτερα αν τα παιδιά μας δεν είναι στον Δρόμο της σωτηρίας. Κάνουμε προσευχή να κάνει το παιδί μας έναν καλό γάμο για να το «αποκαταστήσουμε», αλλά δεν βάζουμε το γόνατο κάτω στην προσευχή για να ανοίξει ο Χριστός την καρδιά του και να μπει στον δρόμο της σωτηρίας.

Το ότι σαν γονείς θα δώσουμε όλοι λόγο αν οδηγήσαμε τα παιδιά μας στην σωτηρία , όπως φυσικά και οι ανάδοχοι για τα πνευματικά τους παιδιά δεν μας ενδιαφέρει.

Οι περισσότεροι γονείς έχουν τον λεγόμενο γονεϊκό «εγωϊσμό». Αν πεις ότι κάτι κάνουν λάθος τα παιδιά τους  ή οι ίδιοι στη διαπαιδαγώγηση, σε φάγανε . Δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, θέλουν να διαμορφώσουν τα παιδιά σύμφωνα με ένα κοσμικό μοντέλο του εγωϊσμού τους.

Ποιος ενδιαφέρεται αν το παιδί του εξομολογείται ; Αν είναι στον δρόμο του Θεού ; Και αν δεν είναι, ποιος γονιός γονατίζει κάθε βράδυ για να παρακαλέσει τον Χριστό; Δεν μας ενδιαφέρει η ψυχή του παιδιού μας , μας ενδιαφέρει απλά το σώμα του ώστε αν συμβεί κάτι να το πάμε στον γιατρό και εξωτερικά κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά. Από την άλλη, αν υπάρχουν ευθύνες σε μας δεν τις βλέπουμε και αν το πράγμα φτάσει στον γκρεμό λέμε την φράση «Εμ τι να κάνουμε, έτσι βγήκε, εγώ εξάλλου του έδωσα τα πάντα». Φυσικά στη λέξη πάντα, δεν είναι ο Χριστός, αλλά η υλική κτίση (ντύσιμο, φαγητό, σπουδές, βόλτες, χρήματα, χαβαλές).

Βλέπουμε τα παιδιά χειρότερα από τα κουτάβια. Πάμε στην Εκκλησία να κάνουμε παράκληση και δίνουμε τα ονόματα στον Ιερέα με μια σειρά κοσμικών αιτημάτων από πίσω

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να παντρευτεί το παιδί μου και να αποκατασταθεί»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να βρει δουλειά και να βγάζει λεφτά ακόμα και ας μην είναι τόσο ηθικό αυτό που θα κάνει»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να μου φέρει ένα εγγονάκι το παιδί μου και να  του δώσει το όνομά μου»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να χωρίσει η κόρη μου γιατί αυτός δεν έχει λεφτά»

Σπάνια δέχεται η Παναγία αιτήματα όπως :

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να μπεί στον δρόμο της σωτηρίας»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να βρεί ένα καλό πνευματικό και να ωφεληθεί»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να κάνει ένα γάμο και να βαδίσει τον δρόμο του αγιασμού»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να μετανοήσει και να βιώσει τον Χριστό»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου αν ανοίξει την καρδιά του στο  θέλημα  του Θεού»

«Αχ, Παναγία μου προστάτεψε το παιδί μου από κάθε δαιμονική πλάνη ώστε να έχει βοήθεια στο, δρόμο του Θεού»

«Αχ, Παναγία μου αν είναι η κόρη μου να μου φέρει εγγόνι να είναι ευλογημένο αν είναι πάλι να μη μου φέρει να είναι ευλογημένο, ότι είναι καλύτερο για τη σωτηρία »

«Αχ, Παναγία μου ο γιος μου , μου είπε ότι θέλει να γίνει μοναχός βοήθησε τον να στερεωθεί στην απόφαση του ώστε ο δρόμος αυτός να είναι για τη σωτηρία του και ας μην τον ξαναδώ ποτέ».

Αν κάποιος γονιός είναι στη δεύτερη κατηγορία, τότε γνωρίζει πραγματικά την αποστολή που του έχει δοθεί και έχει καταλάβει την ευθύνη που του αναλογεί.

Οπότε για τη ζωή των παιδιών μας να μας ενδιαφέρει η σωτηρία τους και τίποτε άλλο, αυτό να παρακαλάμε . Όσον αφορά το πώς, αυτό είναι έργο του Κυρίου μου και της συνέργειας της ελευθερίας του ανθρώπου. Σε αυτή την αγωνία θα βοηθήσει και η δική μας προσευχή.

http://euxh.gr/index.php

https://agathan.wordpress.com/2015/11/20/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_403.html

Καί τά κλασσικά παραμύθια, ἀλλάζουν πρός τόν σκοπό τῆς ὁμο-παιδείας

ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΛΛΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΟΜΟ-ΠΑΙΔΕΊΑΣ

 

(Πανεπιστημιακοί ερευνητές ‘’μελετούν’’  τρόπους  ενάντια στην ‘’ομοφοβία’’ ).

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια ανέντιμη προσπάθεια, για αλλότροπη ανοχή των «παθών ατιμίας» στην εκπαίδευση, ιδιαιτέρως στην Ευρώπη.  Προς τούτο οι ερευνητές Elizabeth Atkinson και Renée De Palma του Πανεπιστημίου του Sunderland σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Exeter  και του Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ερεύνησαν  τρόπους  ενάντια στην καλούμενη (από τους στηρίζοντες τα πάθη ατιμίας)  ‘’ομοφοβία΄’’.  Το ερευνητικό αυτό ‘’έργο’’ χρηματοδοτήθηκε από το Economic and Social Research Counsil, με σκοπό την αμφισβήτηση της ‘’ομοφοβίας’’ στα Δημοτικά Σχολεία.

Στο ‘’ερευνητικό’’ αυτό πρόγραμμα συμμετείχαν και δημοτικά σχολεία, στα οποία έγινε  χρήση βιβλίων, με ‘’μη ετερόφυλους χαρακτήρες’’ (non-heterosexual characters) όπως τους ονόμασαν.  Αντιλαμβάνεται κανείς το επακόλουθο των ερευνητικών αυτών προγραμμάτων, καθώς και ποια ανήθικα διδάγματα θα δοθούν στα παιδιά.  

Ανάμεσα στα αναγνώσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους ερευνητές, εκτός από την ανοησία με το  ομο-παραμύθι με τους πεγκουΐνους   ‘’And Tango Makes Three’’ ήταν και  το ομο-παραμύθι ‘’King and King’’ (Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς), όπου δύο πρίγκηπες ερωτεύονται μεταξύ τους. 

Άλλο τέτοιο ανήθικο κατασκέυασμα  ήταν και  το ομο-παραμύθι με το κορίτσι και τις δύο μαμμάδες ‘’Spacegirl Pukes’’.   Επίσης το ομο-κατασκεύασμα ‘’ One Dad, Two Dads, Brown Dad, Blue Dads Spacegirl Pukes’’ όπου η αλλόκοτος περιγραφική λύσσα αφορούσε τους ανήθικους ‘’μπαμπάδες’’. Καταλαβαίνει κανείς σε τι ανηθικότητες εξωθούνται οι μαθητές από τους Πανεπιστημιακούς αυτούς ερευνητές.

Στα πλαίσια του ερευνητικού αυτού προγράμματος κλήθηκαν οι μαθητές να γράψουν τις δικές τους εκδοχές των γνωστών κλασσικών  παραμυθιών,  όπως συνέβη για παράδειγμα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.  Αρκετά  παιδιά, όπως ήταν το κατευθυνόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, χρησιμοποίησαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες. 

Τέτοια κακοτεχνήματα της ανηθικότητας θα διδάσκονται τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν τα πάθη ατιμίας. Ποιά αγωγή θα δοθεί στα παιδιά, με τα ομο-παραμύθια που ετοιμάζουν; Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός, γίνεται αναχρονισμός και  η θεματολογική προσέγγιση του γέμει παραδειγμάτων της αλλόκοτης αυτής λύσσας*. 

Το ομο-παιδαγωγικό ολίσθημα ακολουθούν τα λογοτεχνικά συμφραζόμενα παθών και παιδαγωγικών παρανοήσεων.  Η σκόπιμη διαστροφή της αγωγής αρχίζει από την  παιδική ηλικία.   Δυστυχώς ετοιμάζουν μια τέτοια ομο-λογοτεχνική συνθετότητα παθών ατιμίας, η οποία θα «αντίκειται τη υγιαινούση διδασκαλία» (Α΄Τιμ.1,10).  

*«Αλλόκοτος λύσσα» - Έτσι καλεί την αρσενοκοιτία ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

http://aktines.blogspot.gr/2015/11/blog-post_577.html#more

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_50.html

Εὐάγγελος Κουτρουμπέλης:Ἡ ἐμπειρία-μαρτυρία ἑνός πρώην μάγου

…προετοιμάζουν τα μικρά παιδιά στο να δε­χθούν ότι υπάρχουν πνεύματα, ότι η δύναμη και το αποτέ­λεσμα έρχεται μέσα από τη χρήση μαγικών βοτάνων και ειδικών ουσιών, ότι με τη μαγεία μπορείς να επιφέρεις απο­τελέσματα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΕΛΗΣ:

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ-ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΑΓΟΥ

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ 

   Μιλώντας για το θέμα του προσηλυτισμού, είναι ενδιαφέρον να παραθέσουμε την προσωπική εμπειρία-μαρτυρία του Ε. Κουτρουμπέλη, πρώην μάγου:

«Σαν αναζητητής της δύναμης και της ισχύος, σαν ανώ­ριμος αναζητητής, ασχολήθηκα με τις πολεμικές τέχνες. Διαπί­στωσα ότι υπάρχουν και άλλες δυνάμεις μέσα μας, για να μπορείς να έχεις τα αποτελέσματα που ξεφεύγουν από τη συνήθη δυνατότητα.

 Άρχισα να διαβάζω και να ασχολούμαι με τον αποκρυφι­σμό. Ωστόσο δεν μου συνέβησαν συνταρακτικά πράγματα... ώσπου ήλθε κάποιος μάγος επάνω, ο οποίος με μύησε στον εργαστηριακό πνευματισμό, στο δόγμα της υψηλής τελετουρ­γίας, στο σατανισμό πάσης φύσεως.... Από κει και πέρα πλέον ασχολήθηκα με πάθος. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, κάλεσα δαιμόνια και ήλθα σε συνεργασία μαζί τους».

«Ξεκίνησα από τις πολεμικές τέχνες, ασχολήθηκα με τον ταοϊσμό... τα μυστήρια της ανατολής διδάσκουν ότι για να μπορέσεις να φθάσεις σε κάποια επίπεδα, πρέπει να ανακα­λύψεις τις δυνάμεις εκείνες, τόσο τις εσωτερικές, όσο και τις δαιμονικές, να κατορθώσεις κάποια πράγματα, που είναι έξω από τη φύση και την δυνατότητα τού ανθρώπου. Με αυτό το σκεπτικό, να ανακαλύψω τις εσωτερικές δυνάμεις, άρχισα να ασχολούμαι με τον αποκρυφισμό. Αργότερα ήρθε ο Άγγλος και με βρήκε στα 17 μου χρόνια.

Είχα 4 χρόνια ασχοληθεί θεωρητικά, πρακτικά δαιμονι­ζόμαστε με ένα συλλογικό πνευματισμό. Κάναμε μία ομάδα ανθρώπων, που προσανατολιζόμαστε σ' αυτό το χώρο.... Μετά τη μύηση και τη γνωριμία με τον Άγγλο, υπήρχε πραγματι­κή εκπαίδευση, σχετική με τα φρονήματά μας και εισήχθηκα στη νεοειδωλολατρεία. Έμαθα να καθαγιάζω τα σκεύη... τους κύκλους επίκλησης, τις ονομασίες δαιμόνων, να κάνω επικλήσεις...».

«Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι δύσκολο να βρεθούν γιατί συχνάζουν σε πάρα πολλούς χώρους. Πρώτα απ' όλα είναι τα βιβλιοπωλεία που υπάρχουν στην Αθήνα, που άμα πάει κανείς που δεν έχει ιδέα, θα δει του κόσμου τα βιβλία με καθαρά αποκρυφιστικό περιεχόμενο, που είναι το δόλωμα».

«Αρχίζει να ενδιαφέρεται κανείς, από τη γιόγκα μέχρι τη πρακτική μαγεία. Τα βιβλία εκείνα μπορεί να μη δίνουν τη γνώση που χρειάζεται, αλλά είναι αυτό που σε βάζει σε κάποιο πειρασμό να σταθείς περισσότερο σ' αυτούς τους χώρους. Τότε αρχίζεις πλέον να εισάγεσαι σε κέντρα, τα οποία καλλιεργούν όλη αυτή την ανάγκη και ανάλογα με τις γνωριμίες, την οικονομική κατάσταση και τη διαχυτικότητα που έχεις, αρχίζεις και κινείσαι ποικιλοτρόπως. Ο ένας μπο­ρεί να γίνει μασόνος, ο άλλος μέντιουμ, κάποιος άλλος μπο­ρεί να πάει σε κάποια κυκλώματα και ν' αρχίσει να πέφτει στον επαγγελματισμό».

«Να γίνουν αστρολόγοι, μέντιουμ και μη ξεχνάτε ότι ο καλύτερος πόλος έλξης να περάσουν τις δαιμονοδιδασκαλίες... είναι τα σύγχρονα μαντεία, με τον τρόπο που προσπα­θούν να λύσουν τα προβλήματα. Είναι τρόπος εκμετάλλευ­σης τού σύγχρονου ανθρώπου».

Αναφερόμενος στην επίδραση των κόμικς στα μικρά παι­διά, υπογράμμισε:

«Τα κόμικς προετοιμάζουν τα μικρά παιδιά στο να δε­χθούν ότι υπάρχουν πνεύματα, ότι η δύναμη και το αποτέ­λεσμα έρχεται μέσα από τη χρήση μαγικών βοτάνων και ειδικών ουσιών, ότι με τη μαγεία μπορείς να επιφέρεις απο­τελέσματα. Θα έλεγα, είναι ένας παιδαγωγικός τρόπος να μυηθούν τα μικρά παιδιά...».

«Πρώτα είναι η γνωριμία. Αρχίζει η πλύση εγκεφάλου με τη φιλοσοφία. Κατόπιν έρχεται ο εντυπωσιασμός με διάφορα σατανιστικά έργα. Με την εξάρτηση της ψυχής που γίνεται μέσα από την υπόδειξη, με την αφοσίωση στο δάσκαλο με αίμα, με πράξεις ανήθικες, με εξευτελισμό της προσωπικότη­τας. Κατόπιν αρχίζει να λαμβάνει κάποια φυλαχτά, κάποια υλικά στοιχεία επεξεργασμένα από το μάγο, δήθεν για να σε προστατέψουν στο χώρο... όμως στην ουσία γίνεσαι υποχείριο τού μάγου και των δαιμόνων. Όμως δεν γνωρίζεις ότι αυτό γίνεται για να σε εγκλωβίσουν... τον υπνωτίζουν, τον βλέπει σε ζωώδη κατάσταση απέναντι στο Δάσκαλο, πως μιλάς στο σκύλο και σ' ακολουθεί χωρίς αντίρρηση».

Όμως στη διαδικασία τού απολύτου εγκλωβισμού χρησι­μοποιούνται και άλλα πιο δραστικά μέσα:

«Η χρήση ναρκωτικών είναι σε ημερησία διάταξη και η πορνεία των κοριτσιών επιβάλλεται ως εντολή του Διαβόλου. Οι σατανιστές κάνουν ευρεία χρήση ναρκωτικών ουσιών».

«Αφιερώνουν την ψυχή τους στο Διάβολο και με την αφιέρωση χρειάζεται αίμα, που θα θυσιαστεί γι' αυτό το λόγο. Αίμα προσωπικό του κοριτσιού, που γίνεται σε κά­ποιες ορισμένες ημερομηνίες. Μάλιστα γίνεται κάτω από ειδικές αστρολογικές ώρες (ζωδιακοί δαίμονες)». 

Δεν υπάρχει μέση οδός. Να κάνω κοσμική ζωή και να αμαρτάνω και να πολεμήσω το Διάβολο. Είναι πλάνη αυτό.

Κατά τον Κουτρουμπέλη, «ο άνθρωπος, από τη στιγμή που θα αποποιηθεί το Σατανά, από κει και πέρα πρέπει να είναι έτοιμος να το αντιμετωπίσει αυτό. Δεν υπάρχει μέση οδός γι' αυτούς τους ανθρώπους».

«Γι' αυτό και κανένας, ή σπάνια περίπτωση να ξεφύγει κάποιος, γιατί δεν υπάρχει μετάνοια. Όχι γιατί είναι αδια­νόητο ή αδύνατο, είναι λίγοι εκείνοι που πραγματικά θα τους φωτίσει ο Θεός να καταλάβουν ότι μόνο δια των αγιαστικών μυστηρίων θα γλυτώσουν. Διότι αν δεν είναι συγκοινωνός ο άνθρωπος μετά του Θεού δια των μυστηρίων, είναι σε κοινω­νία με το Διάβολο. Δεν υπάρχει μέση λύση».

«Τα ψυχιατρεία έχουν γεμίσει και οι αυτοκτονίες είναι στην ημερησία διάταξη. Στους ανθρώπους που ασχολούνται με το χώρο αυτό, όσο κι' αν φαίνεται τραγικό, είναι πραγματικότητα».

«Όταν ασχολήθηκα με τις δαιμονικές δυνάμεις, είχα οπα­δούς, συμπαρέσυρα άτομα, έκανα πάρα πολλά πράγματα. Πήγα σε μυστικές εκκλησίες και μάλιστα έκανα και διαλέ­ξεις (σε μυημένους ανθρώπους). Η μεταστροφή μου ήλθε, γύρισα στο χώρο της Εκκλησίας με τη χάρη τού Θεού έγινα Ορθόδοξος, κατάλαβα την αξία της ορθοδοξίας.... Μεγάλω­σα κι έζησα στην Ελλάδα, αλλά δεν ήξερα τι είναι Ορθοδο­ξία».

«Ο Θεός ίσως ήξερε τη μεταστροφή μου και δεν είμαι σήμερα σ' ένα ψυχιατρείο ή στο χώμα. Και μπορώ να το πω αυτό με βεβαιότητα. Δεν έχουν γλυτώσει, όχι ελάχιστοι, μπορώ να πω διεθνώς πάρα πολύ λίγοι είναι αυτοί, και αυτοί ακό­μα παραπαίουν» (Διάλεξη στη θεολογική Σχολή Θεσ/νικης, 11.5.1993).

«Το πρόβλημα λύνεται μόνο με τα αγιαστικά μέσα της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Εάν ο άνθρωπος δεν προ­σέλθει με αυταπάρνηση, με αυτομεμψία, με αυτοκριτική, να εξαγοράσει τα αμαρτήματα και να γίνει συγκοινωνός δια του αίματος τού Χριστού, δεν εξασφαλίζεται από το Διάβολο».

«Δυστυχώς, ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε χριστια­νοί. Να είμαστε ομοφυλόφιλοι, μπορούμε να συζητάμε και να μιλάμε για κοινωνικό ρατσισμό. Το να είμαστε φασίστες, μπορούμε να μιλάμε, γιατί έχουμε δικαιώματα. Όλοι έχουν δικαιώματα σ' αυτό τον κόσμο. Το μόνο που δεν έχει δικαίω­μα να γίνεται και να λέγεται, είναι το να ομολογεί και να πιστεύει κάποιος στο Χριστό. Όχι μόνο θεωρείται ντροπή, αλλά κατατάσσεται στη κατηγορία των χαζών ανθρώπων, το να πιστεύει κανείς σήμερα»! 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ - σελ.189-192 & 262-263 ΑΘΗΝΑ 1996 - ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ,  τηλ. 210 6396665

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον    www.egolpion.com

4   ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2012

Read more: http://www.egolpion.com/koutroubelis.el.aspx#ixzz3tvhCsV1n

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_25.html

Στὴν ψυχὴ τοῦ ἀγοριοῦ ἢ τοῦ κοριτσιοῦ ποὺ ἔχει λάβει εὐλογημένη ἀγωγὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, ποτὲ δὲν θὰ θριαμβεύσει τὸ κακό.

«Στὴν ψυχὴ τοῦ ἀγοριοῦ ἢ τοῦ κοριτσιοῦ ποὺ ἔχει λάβει εὐλογημένη ἀγωγὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, ποτὲ δὲν θὰ θριαμβεύσει τὸ κακό.
Μπορεῖ πρὸς στιγμήν, ὁ ἄνθρωπος ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ σωστὸ δρόμο.

Ὅμως οἱ ἱεροὶ σπόροι ποὺ ἔχουν φυτευθεῖ ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τὸν πνευματικὸ μέσα του, θὰ τὸν ἀφυπνίσουν ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ θὰ τὸν ἐπαναφέρουν στὸν παράδεισο ποὺ ἔχασε».

Στάρετς Ἀλέξιος Μετσώφ

http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/02/blog-post_146.html

Η ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών Του οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Η ευθύνη των γονέων για την
ανατροφή των παιδιών

   Ακούω πολλές φορές να λένε "Τα παιδιά μας είναι κακά, δεν μας ακούν, είναι άτακτα, βρίζουν" κλπ. Πώς θέλετε,αγαπητοί μου, να γίνουν τα παιδιά σας καλά, όταν εσείς τις Κυριακές και τις γιορτές δεν πηγαίνετε στην Εκκλησία, αλλά πηγαίνετε στα καφενεία, στα οινοπωλεία, στους κινηματογράφους, στα θέατρα και στα γήπεδα, και συζητάτε άκαιρες συζητήσεις και κατηγορείτε και κατακρίνετε τον έναν και τον άλλον, και παίζετε χαρτιά και μεθάτε;
       Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, όταν εσείς οι ίδιοι, πολλές φορές μπροστά στα παιδιά σας θυμώνετε και βρίζετε τα θεία; Όταν αρπάζετε τα ξένα και αδικείτε τους άλλους; Όταν κλέβετε και λέτε ψέματα όταν συκοφαντείτε και επιορκείτε; Όταν έχετε όλο σας το νου και την προσπάθεια στα υλικά πράγματα, ενώ για την ψυχή σας καθόλου δεν φροντίζετε ούτε ένα εξομολογείστε, ούτε να μεταλαμβάνετε, ούτε να προσεύχεστε, ούτε να μελετάτε βιβλία ηθικά και
θρησκευτικά;
      Βγάλτε το από το νου σας. Είναι αδύνατο να γίνουν τα παιδιά σας καλοί άνθρωποι, αν εσείς οι γονείς δεν τους δώσετε το καλό παράδειγμα. Και αν ποτέ έτυχε από κακούς γονείς να γίνουν καλά παιδιά αυτό είναι σπάνιο. Το καλό δέντρο παράγει καλούς καρπούς, και οι καλοί γονείς κάνουν καλά παιδιά.
       Εκτός από το καλό παράδειγμα, έχουν καθήκον οι γονείς να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από την βρεφική τους ακόμη ηλικία. Να τα διδάσκουν τον φόβο του Θεού, να κόβουν τις κακές ορμές τους και τα ελαττώματα, όπου παρουσιάζονται να μην τα κολακεύουν και να μην τα κάνουν τα κακά θελήματα και τις ορέξεις τους. Όπως είναι το απαλόκερί που το πλάθεις όπως θέλεις και δέχεται ότι σφραγίδα του βάλεις, έτσι είναι και το μικρό παιδί- το διαπλάθεις όπως θέλεις. Στο άγραπτο χαρτί ότι γράψεις θα μείνει ανεξάλειπτο. Και το μικρό παιδί ότι μάθει και διδαχτεί από μικρό, αυτό θα έχει ανεξάλειπτο και όταν γεράσει. Στην μικρή και τρυφερή ηλικία δίδαξε, νουθέτησε το παιδί σου να θυμάται την διδασκαλία σου όταν γεράσει.
       Σε όποιες πράξεις συνηθίζει κανείς από την παιδική του ηλικία, σε αυτές ευχαριστείτε και όταν γεράσει, είτε καλές είναι είτε κακές. Έτσι λέει ο Άγιος Γρηγόριος. Συνήθισε κάποιος από μικρός στην κλοπή; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θα είναι ευχαρίστησή του να κλέβει. Έστω και αν ατιμάζεται και τιμωρείται και εξευτελίζεται, αυτός ευχαριστείται στο κακό.Συνήθισε κάποιος να πίνει από μικρός; και όταν μεγαλώσει και γεράσει θα ευχαριστείται να πίνει και να μεθάει, μολονότι βλέπει ότι η μέθη τον βλάπτει. Το ίδιο και με το κάπνισμα, προτιμάει ο καπνιστής να μην φάει, μόνο να μη στερηθεί το τσιγάρο.
       Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές.Συνήθισε κανείς από μικρός στην Εκκλησία; και όταν γεράσει θα πηγαίνει με ευχαρίστηση. Συνήθισε να προσεύχεται από μικρός, να εξομολογείται, να κοινωνεί,να είναι ελεήμων; στα ίδια αυτά θα ευχαριστείται και όταν ενηλικιωθεί και γεράσει. Μάλιστα η κακία, όταν από μικρός την συνηθίσει κανείς, διπλασιάζεται.
       Όταν λοιπόν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, και να ευφρανθείτε με την πρόοδο τους, να τα συνηθίζετε από μικρά στην ευσέβεια. Εάν όμως φροντίζετε μόνο πώς να αφήσετε πλούτη και κληρονομιά στα παιδιά σας, και δεν φροντίζετε για την ανατροφή τους, τότε και σεις είστε δυστυχισμένοι και τα παιδιά σας μια μέρα θα γίνουν δυστυχισμένα και επιβλαβή και στον εαυτό τους και στην κοινωνία.
       Ο Λυκούργος, βασιλιάς της Σπάρτης, θέλησε να παρουσιάσει στους συμπολίτες του πρακτικά ότι οι καλοί ανατροφή μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ενάρετους. Για αυτό περίμενε πότε θα γεννήσει μία σκύλα, οπότε πήρε δύο από τα σκυλάκια της, το ένα το συνήθισε να κυνηγά ενώ το άλλο το άφησε ενα γίνει λαίμαργο και τεμπέλικο. Μία μέρα λοιπόν, εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Λακεδαιμόνιοι, πρόσταξε και του έφεραν ένα λαγό ζωντανό, ένα αγγείο με φαγητό και τους δύο σκύλους. Ο σκύλος που είχε μάθει  να κυνηγά όρμησε αμέσως στον λαγό, ενώ το τεμπελόσκυλο όρμησε στο αγγείο με το φαγητό. Και ενώ οι Λακεδαιμόνιοι θαύμαζαν "Τι θαυμάζετε;" τους λέει- "Οι καλές συνήθειες και ανατροφές, η εκπαίδευση και οι διδασκαλίες μπορούν να πλουτίσουν τους νέους με πολλούς καρπούς αρετής. Βλέπετε τους δύο σκύλους; γεννήθηκαν από μία μητέρα, όμως επειδή εκπαιδεύτηκαν διαφορετικά ο καθένας τους έμαθε να κάνει εκείνο που τον εκπαίδευσαν".
       Οι παλιοί Σπαρτιάτες είχαν τον παρακάτω νόμο απο τον βασιλιά τους Λυκούργο,όταν τα παιδιά, οι νέοι διέπρατταν κάποιο έγκλημα, να τιμωρούνται οι γονείς τους, και κάποτε, επειδή δύο νέοι μάλωσαν μέσα στην αγορά και πιάστηκαν στα χέρια, η εξουσία δεν τιμώρησε τους νέους αλλά τους γονείς τους, που δεν τους έδωσαν καλή ανατροφή. Και αυτό είναι το σωστό. Για να βεβαιωθείτε καλύτερα, ακούστε ένα σχετικό παράδειγμα, διαδίδεται οτι μια κοπέλα παρθένος έπεσε στην πορνεία. Ποιος φταίει, η κοπέλα; Όχι. Περισσότερο φταίει η μητέρα της. Διότι, αν η μητέρα της παρείχε αυστηρή παιδεία απο την μικρή της ηλικία, δεν θα γινόταν πόρνη η κόρη. Όταν η κόρη, από μικρή ακόμη, έσκυβε από τα παράθυρα και περιεργαζόταν τους νέους, όταν χωρίς δισταγμό πήγαινε όπου ήθελε και με όποιον ήθελε, όταν έτρεχε στους χορούς και στις διασκεδάσεις, όταν περπατούσε γυμνόστηθη και με γυμνούς βραχίονες, όταν για όλα  αυτά η μητέρα της έδινε την άδεια της και αδιαφορούσε εντελώς, η μητέρα είναι η αιτία που η κόρη της έπεσε στην πορνεία. Όμως εσύ,η  μητέρα, ίσως μου πείς «εγώ πολλές φορές συμβούλεψα την κόρη μου, αλλά δεν με άκουσε». Ο Θείος Χρυσόστομος λέει πάνω σε αυτό: «όποιος λυπάται το ραβδί του μισεί τον γιό του, ενώ αυτος που αγαπά, τον εκπαιδεύει με ιδιαίτερη φροντίδα». Δεν σε ακούει η κόρη σου ή  ο γιός σου; Έλεγξε,επιτίμησε, παρακάλεσε κάνε αυτό που κάθε φορά χρειάζεται, λέει ο Απόστολος Παύλος.
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_333.html#more
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού - π. Πορφύριος

Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι το Α και το Ω των υποχρεώσεων, που έχουν οι γονείς σ’ αυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη, που με την θεϊκή συνύπαρξη, φέρνουν στην ζωή! Γονείς, που απέτυχαν να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί τους σωστά, θεωρούνται αποτυχημένοι σε όλα! Σε όλα, με ακούτε; Γιατί, αν υποθέσουμε, ότι υπάρχουν γονείς, που αφιέρωσαν όλη τους την ζωή να επεκτείνουν τις βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις και να πολλαπλασιάσουν τα χρήματα τους, με αποτέλεσμα να γίνουν μεγιστάνες του πλούτου, ενώ παράλληλα δεν έκαναν τίποτε, για την χρηστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τότε, σας λεω, ότι όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε στα παιδιά τους, αλλά ηγωνίστηκαν και κόπιασαν για να δημιουργήσουν τεμπέληδες, ακαμάτες και εγκληματίες!
Ναι! Σας το βεβαιώνω εγώ. Εγκληματίες έφτιαξαν!

Πατήρ Πορφύριος

• Ἀκοῦστε:
• Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν καί ἡ συμβολή τῆς μητέρας (mp3)
• Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν καί ἡ συμβολή τοῦ πατέρα (mp3)

Αναδημοσίευση από: http://anastasiosk.blogspot.com/2011/05/blog-post_5913.html

http://theios-topos.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%B7%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/07/blog-post_9389.html

Οἱ γονεῖς πρῶτοι ἀπολαμβάνουν τούς καρπούς τῆς ὀρθόδοξης ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν τους.

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΚΑΜΑΤΩΝ

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής: «Ὅ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· δηλαδή, ὅ,τι σπείρει ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ καὶ θὰ θερίσει» [1]. Ὅ,τι θά σπείρουν οἱ γονεῖς στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους, αὐτό καί θά θερίσουν. Λέγοντας «σπορά», ἐννοοῦμε πρωτίστως τί παράδειγμα ζωῆς θά δώσουν καί δευτερευόντως τί συμβουλές καί διδασκαλία θά τούς προσφέρουν.

Μέσα στό πλαίσιο τῆς ἀληθινά χριστιανικῆς οἰκογένειας εὔκολα καί φυσιολογικά μεταφέρεται ἡ ὀρθή χριστιανική στάση ζωῆς τῶν γονέων στά παιδιά τους. Τά παιδιά μιμοῦνται τούς γονεῖς ἀλλά καί ὑπακούουν στίς θεοφώτιστες συμβουλές τους. Ὅσο περνοῦν τά χρόνια, οἱ εὐσυνείδητοι γονεῖς, πού κοπίασαν σάν καλοί ἱεραπόστολοι, γιά νά γαλουχηθοῦν τά παιδιά τους «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου», θά βλέπουν οἱ κόποι τους νά ἀνταμείβονται.

Θά παρακολουθοῡν τήν πολύ καλή πνευματική πρόοδο τῶν παιδιῶν τους καί θά χαίρονται ἀφάνταστα. Σάν καλοί γεωργοί ψυχῶν κοπίασαν καλλιεργώντας, βοτανίζοντας, ὀργώνοντας, σπέρνοντας καί ποτίζοντας τίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους μέ τόν Θεῖο Λόγο. Εἶναι πράγματι δίκαιο πρῶτοι νά ἀπολαύσουν καί τούς καρπούς τῶν καμάτων τους.

«Στὴ γῆ ποὺ εἶναι καλλιεργημένη», διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, «θὰ θερίσει κανεὶς ὄ,τι σπείρει. Ἂν φυτέψει δέντρα ἢ σπείρει σιτάρι, θὰ αὐξηθοῦν καὶ θὰ δώσουν καρπούς. Ἂν ἡ γῆ παραμείνει ἀόργωτη καὶ ἄσπαρτη, θὰ φυτρώσουν ὄχι μονάχα ἄχρηστα χόρτα ἀλλὰ ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Στὴν περίπτωση τῆς ψυχῆς συμβαίνει τὸ ἴδιο ἀκριβῶς. Ὅποιες διαθέσεις βάλει κανεὶς μέσα σ’ αὐτὴν, αὐτὲς θὰ ἀπολαμβάνει καὶ ἀνάλογους καρποὺς θὰ ἔχει»[2].

Ὅ,τι διαθέσεις θά σπείρουν-φυτεύσουν στίς ψυχές τῶν νεαρῶν τους βλαστῶν, αὐτές καί θά «εἰσπράξουν» , καθώς καί τούς ἀνάλογους καρπούς.

Πράγματι, οἱ πρῶτοι πού ἀπολαμβάνουν τίς συνέπειες τῆς ἐπιμελημένης ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς τους. Μετά καί ὁ εὐρύτερος κοινωνικός περίγυρος.

Μοῦ ἔλεγαν γιά ἕνα παιδάκι- Τρίτη γυμνασίου πάει-τό ὁποῖο κάνει ἀκολουθίες στό σπίτι του. Μόνο του κάνει ὄρθρο, ἐσπερινό κ.λ.π.

-Πῶς ἐμπνεύσθηκε αὐτό τό παιδί;

-Ἀπό τούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι φιλακόλουθοι, εἶναι φιλαγιορεῖτες, ἔχουνε Πνευματικό ὁδηγό, ἐξομολογοῦνται συχνά καί κοινωνοῦν.

Ἀποτέλεσμα: Μπῆκαν στό ὀρθόδοξο πνεῦμα καί τά παιδιά τους, ἀπό μόνα τους, μέ τήν θέλησή τους.

-Τί εὐλογία νά ἔχει ἡ οἰκογένεια ἕνα τέτοιο παιδί, πού νά κάνει τίς ἀκολουθίες μόνο του! Ὑπάρχουν τέτοια παιδιά σήμερα. Κι αὐτό, διότι λειτουργοῦν σωστά οἱ γονεῖς, ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα. Τό παιδί δέν περιμένει τόν μπαμπά νά τοῦ πεῖ:

-Ἔλα νά κάνουμε προσευχή...

Πάει μόνο του καί κάνει. Κάνει προσευχή τήν ὥρα, πού ὁ πατέρας του κάνει ἄλλα πράγματα, διότι δέν προλαβαίνει ἐκείνη τήν ὥρα νά προσευχηθεῖ.

Πόσο ὄμορφη καί ἅγια θά εἶναι ἡ ζωή στήν οἰκογένεια, ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ προσπάθεια γιά προσευχή ἀπό ὅλους καί μάλιστα ἀπό τά παιδιά! Πόσο θά χαίρονται καί οἱ γονεῖς αὐτῶν τῶν παιδιῶν! Πῶς εἶναι δυνατόν νά τούς δημιουργήσουν προβλήματα τέτοια παιδιά;

Ὅμως, δέν πρέπει νά λησμονεῖται, ὅτι, γιά νά ὑπάρχουν τέτοια παιδιά, πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἀνάλογοι ἅγιοι γονεῖς, πού εἰρηνεύουν καί εἰρηνοποιοῦν τόν ἑαυτό τους καί τούς ἄλλους μέ τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί θά λειτουργήσουν ὡς πρότυπο, τό ὁποῖο τά παιδιά θά ἀντιγράψουν καθώς καί ὡς ὁδοδεῖκτες γιά τούς μακράν τῆς ὀρθῆς πίστεως καί ζωῆς νέους καί μεγαλύτερους, οἰκείους καί ξένους.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

---

[1] Γαλ. 6, 7.

[2]Ὁμιλία Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ περὶ τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ἀντιθέτων πρὸς αὐτὲς παθῶν,

http://www.neoiagp.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=56:omiliaperiairetwn&catid=9:weekmessage&Itemid=16

 http://Hristospanagia3.blogspot.com

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί ἡ χριστιανική διδαχή στά παιδιά.

ΤΙ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ὅταν ἡ οἰκογένεια εἶναι ὑγιής πνευματικά, τότε εἰκονίζει τήν Ἐκκλησία. Τότε εἶναι, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» ἤ, ὅπως λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι «Ἐκκλησία μικρά». Τότε, μέσα σ’ αὐτήν τήν οἰκογένεια-Ἐκκλησία τό παιδάκι πολύ εὔκολα ἀναπτύσσει τό θρησκευτικό του συναίσθημα, τήν θρησκευτικότητά του καί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.

«Ἀρχή σοφίας, φόβος Κυρίου»[1], μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπό τά χρόνια τῆς Παλαιᾶς ἀκόμη Διαθήκης. Ἡ ἀρχή τῆς ἀληθινῆς σοφίας εἶναι τό νά φοβᾶται, δηλαδή νά σέβεται, ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό καί νά Τόν ἀγαπᾶ, τηρώντας τίς Ἐντολές Του.

Εἶναι πολύ βασικό νά διδαχθεῖ τό παιδάκι ἀπό μικρό νά φοβᾶται τόν Θεό, δηλαδή νά Τόν σέβεται ὡς Δημιουργό καί Πατέρα του· νά θυμᾶται ὅτι ὅλα Ἐκεῖνος τά γνωρίζει, τά βλέπει, τά παρακολουθεῖ, ὅτι εἶναι ὁ «πανταχοῦ Παρών καί τά πάντα πληρῶν».

Ὁ Θεός, βεβαίως, δέν τιμωρεῖ οὔτε ἐκδικεῖται γιά τήν ἀπρεπή συμπεριφορά μας πρός Αὐτόν. «Ὄχι, ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ», τόνιζε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «ὁ ἄνθρωπος αὐτοτιμωρεῖται, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι, ἂς ποῦμε: Ἐδῶ νερό, ἐκεῖ φωτιά. Εἶμαι ἐλεύθερος νὰ διαλέξω. Βάζω τὸ χέρι μου στὸ νερό, δροσίζομαι, τὸ βάζω στὴ φωτιά, καίγομαι»[2].

Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ἄπειρη Καλωσύνη. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν λογαριάζει τόν Θεό καί τίς Ἐντολές Του, ὁ «ἀθεόφοβος» ἄνθρωπος, αὐτός εἶναι πού ζημιώνεται πάρα πολύ. Ζημιώνεται λόγῳ τῆς ἀπομάκρυνσής του ἀπό τόν Θεό, πού εἶναι τό πᾶν γιά τόν ἄνθρωπο.

Δυστυχῶς, ἔχω τήν αἴσθηση, ὅτι πολλά παιδιά σήμερα δέν φοβοῦνται τόν Θεό. Δέν Τόν φοβοῦνται, δέν Τόν σέβονται, διότι οἱ γονεῖς τους δέν τούς ἐνέπνευσαν αὐτόν τόν σεβασμό-φόβο.

Οἱ γονεῖς πρέπει νά μιλοῦν στά παιδιά γιά τόν Θεό μέ σωστό τρόπο. Μέ σεβασμό καί ἀγάπη νά ἀναφέρουν τό Ὄνομά Του. Δέν ἐπιτρέπεται νά λέγουν, λόγου χάριν, ἀνέκδοτα γιά τόν Θεό, γιά τόν Ἀπόστολο Πέτρο, γιά τόν Παράδεισο κι ὅλα αὐτά πού κυκλοφοροῦν ὡς «χριστιανικό» χιοῦμορ, διότι γκρεμίζουν ἔτσι μέσα στό παιδί τους αὐτόν τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.

Ἀναφέρω, ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, ἕνα παράδειγμα καλῆς διδασκαλίας: Θυμᾶμαι μιά μητέρα, πού μιλοῦσε στό μικρό της παιδάκι γιά τόν Χριστό, γιά τό ἀκάνθινο στεφάνι Του, τοῦ ἔδειχνε τήν εἰκόνα Του καί ἔκλαιγε. Ἐνέπνευσε ἔτσι στό παιδί της αὐτόν τόν φόβο, αὐτήν τήν ἀγάπη, στόν Θεό. Τό δίδαξε τόν σεβασμό στό Θεῖο Πρόσωπο καί στό Ἅγιο Πάθος Του· τοῦ μετέδωσε τήν δική της εὐγνωμοσύνη γιά ὅλα ὅσα ὑπέφερε ὁ Θεός γιά μᾶς.

Δέν εἶναι τόσο σημαντικό τό τί θά πεῖ ὁ πατέρας ἤ ἡ μητέρα στό παιδί, ἀλλά τό τί θά τοῦ μεταγγίσουν μέ τήν ὅλη τους παρουσία καί ζωή, τί βιώματα θά τοῦ ἐμπνεύσουν, τόσο ἡ μητέρα ὅσο καί ὁ πατέρας. Γι' αυτό, θά πρέπει συνεχῶς νά ἁγιάζονται.

«Γίνετε ἅγιοι», ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος ἀπευθυνόμενος στούς γονεῖς, «καί δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα μέ τά παιδιά σας»[3].

Στό παιδί ὁ γονιός μεταγγίζει αὐτό πού ζεῖ.

Ἄν ἐσύ, πατέρα ἤ μητέρα, δέν ζεῖς τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, δέν ζεῖς τήν γνήσια θρησκευτική ζωή, δέν μπορεῖς νά τήν μεταγγίσεις... Δέν ἔχεις τί νά μεταγγίσεις...

Μπορεῖ νά τοῦ πεῖς:

-Πήγαινε στήν Ἐκκλησία...

Θά σοῦ κάνει ὑπακοή μέχρι τά δέκα-ἔντεκα καί μετά θά σοῦ πεῖ:

-Ἀφοῦ ἐσύ δέν πᾶς, καί ἐγώ δέν πάω. Ἤ, ἀφοῦ ἐσύ πᾶς, ἀλλά εἶσαι ἔτσι ὅπως εἶσαι (δηλαδή πηγαίνεις τυπικά, χωρίς νά ἀρνεῖσαι τήν κοσμική ζωή καί τόν παλαιό ἄνθρωπο τῶν παθῶν), ἐγώ δέν θέλω νά γίνω ἔτσι ὅπως εἶσαι ἐσύ, γι' αὐτό δέν μοῦ χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία.

Ὅταν τά παιδιά βλέπουνε αὐτή τήν ἀσυνέπεια στή ζωή τῶν γονιῶν τους, δέν οἰκοδομοῦνται πνευματικά. Διαπιστώνουν ὅτι ἐσύ, πού ἀποκαλεῖς τόν ἑαυτό σου «θρησκευόμενο», εἶσαι ἕνας ὑποκριτής: Ἀπ΄τή μιά λές ὅτι εἶσαι τοῦ Χριστοῦ καί ἀπ’ τήν ἄλλη δέν μοιάζεις καθόλου στόν Χριστό. Δέν εἶσαι οὔτε πρᾶος, οὔτε ταπεινός, οὔτε ὑπάκουος στόν/στήν σύζυγό σου οὔτε τίποτα ἔχεις ἀπό αὐτά πού ζητᾶ ὁ Χριστός...

Ἀπ΄τήν μιά χτίζεις ἐξωτερικά μία τυπική θρησκευτικότητα καί ἀπ' τήν ἄλλη ἡ ζωή σου καί ἡ ψυχή σου δέν ἀλλάζει καθόλου. Εἶσαι ἕνας ἀμετανόητος Φαρισαῖος.

Τό παιδί, πού τά βλέπει πολύ καλά ὅλα αὐτά, ἔχει τήν ἐπαναστατικότητα καί τήν εἰλικρίνεια, καί σοῦ τό λέει πολλές φορές κατάμουτρα:

-Δέν θέλω νά γίνω σάν ἐσένα. Ἡ Ἐκκλησία βλέπω ὅτι δέν σ’ ἄλλαξε πρός τό καλλίτερο, μᾶλλον σ΄ ἔμαθε νά ζεῖς μιά διπλῆ ζωή. Λοιπόν, δέν μοῦ χρειάζεται αὐτή ἡ Ἐκκλησία.

Βεβαίως, δέν φταίει ἡ Ἐκκλησία ἀλλά ἡ δική μας ραθυμία καί ἀπροθυμία νά μετανοήσουμε εἰλικρινά....

Βλέπετε πῶς ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ μεγάλοι, σκανδαλίζουμε καί ἀπομακρύνουμε τά παιδιά ἀπ΄ τήν Ἐκκλησία.

Οἱ γονεῖς, ἑπομένως, πολλές φορές ἀπομακρύνουν τά παιδιά ἀπ’ τήν Ἐκκλησία, γιατί οἱ ἴδιοι δέν ζοῦνε τόν Χριστό. Δέν Τόν ζοῦν διότι δέν θέλουν νά Τόν ζήσουν. Δέν δίνονται ὁλοκληρωτικά καί ἀπόλυτα σ’ Αὐτόν, ὅπως Ἐκεῖνος μᾶς τό ζητάει μέ τήν πρώτη Ἐντολή:

«Ν’ ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεό σου μ’ ὅλη σου, τήν ψυχή, μ’ ὅλη σου τήν καρδιά, μ’ ὅλη σου τήν διάνοια, μ’ ὅλη σου τήν δύναμη». Ὅταν τό κάνουν, τότε δημιουργοῦν αὐτό τό εὔκρατο κλίμα, στό ὁποῖο εὐδοκιμεῖ ἡ ἁγιότητα τόσο τῶν ἰδίων ὅσο καί τῶν νεαρῶν βλαστῶν τους.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

---

[1] Παροιμίες 9, 10.

[2]Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη: Κοντὰ στὸ γέροντα Πορφύριο. Ἔκδοση Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου: «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος». Ἀθῆναι 1995 σελ. 383 (στό βιβλίο: Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ , «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ» , ἐπιμ. Κ. Καρακόλη) http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm

[3] Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι» Ἐκδ. Ι.Μ. Χρυσοπηγῆς, Χανιά, Κρήτη, 2003, σελ. 420.