Ὅτι καί τά παιδία των πρέπει νά παίρνουν οἱ Χριστιανοί εἰς τήν Ἐκκλησίαν

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ-ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΣ.ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=enWNWATSHzE

Ὁ Χριστός καί ὁ Μίσα!

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

– Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ .ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 11-12-2010 (Σύναξη παιδιῶν).
http://childrenistologio2.blogspot.gr/ &
http://hristospanagia.gr & http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο»: Ὁμιλία τοῦ π.Σάββα τοῦ Ἁγιορείτη στήν Κατερίνη

Ο ιερομόναχος π.Σάββας Αγιορείτης είναι ο καλεσμένος της επόμενης ομιλίας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014 στις 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο της Κατερίνης.

Με αφορμή την πρώτη επέτειο της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ο π. Σάββας θα αναφερθεί στην «Οικογένεια και την Αγωγή των παιδιών κατά τον Άγιο Πορφύριο». 

 http://iskiriaki.com/wordpress/archives/5186
https://egolpio.wordpress.com/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μια υπέροχη οικογένεια

Την ιστορία αυτή την αφηγήθηκε η μητέρα μιας Μοναχής και αφορούσε την δική της οικογένεια. Είπε:
“Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ. Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα. Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν. Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. Αλλά και τα δύο αδέλφια μου αγόρια που εργάζονταν κι ήταν πάνω στην ανάπτυξή τους τί να φάνε;

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ 18.00-19.00 ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 09/11/2014
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τά μικρά ἐλαττώματα εἶναι σάν τίς φρέσκιες πατάτες…-Γέροντα Παΐσίου Ἁγιορείτη, Χαριτωμένες διδαχές

Οι γονείς πρέπει να βοηθούν πνευματικά τα παιδιά, όταν είναι μικρά, γιατί τότε τα ελαττώματά τους είναι μικρά και εύκολα μπορούν να κοπούν.

Είναι όπως η φρέσκια πατάτα, λίγο αν την ξύσεις, ξεφλουδίζεται…
Αν όμως παλιώσει, πρέπει να πάρεις μαχαίρι και να την καθαρίσεις και, αν έχει και κανένα μαυράκι, πρέπει να προχωρήσεις πιο βαθιά. Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά και γεμίσουν Χριστό, θα είναι κοντά Του για πάντα.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Χαριτωμένες Διδαχές, με παραβολές και παραδείγματα», εκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003

http://www.diakonima.gr

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Μιά διδακτική ἱστορία

Μια διδακτική ιστορία που αξίζει να πείτε στα παιδιά σας

Μια δασκάλα έχει αποφασίσει να παίξουν ένα παιχνίδι στην τάξη της.
Λέει λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το κάθ’ ένα, μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τα πρόσωπα που μισεί.

Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα βάλει στη σακούλα του θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ανθρώπων που μισεί. Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των ανθρώπων που μισούσαν, γραμμένο σε κάθε πατάτα. Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα λέει μετά στα παιδιά, να κουβαλούν μαζί τους την πλαστική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν (ακόμη και στην τουαλέτα), για μερικές μέρες........

Οἱ ἀληθινοί γονεῖς-Γέροντος Ἀρσενίου Μπόκα

Ὀνομάζεσαι πατὴρ τῶν παιδιῶν σου κατὰ σάρκα, νὰ εἶσαι καὶ πατήρ τους κατὰ πνεῦμα. Ὄχι μόνο νὰ κάνης τὴν ἁπλῆ γέννησι σὰν πατέρας, ἀλλὰ προπαντὸς νὰ τοὺς δώσης τὴν καλὴ ἀγωγὴ στὸ πνεῦμα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔμαθες νὰ γεννᾶς παιδιά; Τώρα νὰ τὰ παιδαγωγήσεις ὅπως πρέπει, γιὰ νὰ φέρης μὲ ἀξίατὸ ὄνομα τοῦ πατρός.
    Ὄχι μόνο ἡ κυοφορία τοῦ παιδιοῦ στὴν κοιλιά σου σὲ κάνει μητέρα, ἀλλὰ ἡ καλὴ χριστιανικὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν σου. Ὁ πρῶτος λόγος ποὺ θὰ εἰπῆς στὸ παιδί σου νὰ εἶναι γιὰ τὸν Θεό, στὸν ὁποῖο χαρίζεται καὶ τὸ πρῶτο χαμόγελο τοῦ παιδιοῦ σου.   Ὅταν γεννᾶται ἕνα παιδί, ἡ μητέρα δίνει στὸν κόσμο ἕνα ἄνθρωπο καὶ στὴν συνέχεια πρέπει δι’ αὐτῆς νὰ δώση ὁ οὐρανὸς ἕνα ἄγγελο. Ἡ καλὴ ψυχικὴ κατάστασις τῶν παιδιῶν ἐξαρτᾶται κατὰ μέγα μέρος ἀπὸ τὴν ἁγία ἐπίδρασι τὴν ὁποία ἔχει ἡ μητέρα ἐπάνω τους.
περισσότερα
http://hristospanagia3.blogspot.gr

Νά δένουμε τά ζωηρά παιδιά μέ «χόρτο…»-Γέροντα Παΐσιου Ἁγιορείτη, Χαριτωμένες διδαχές

— Το δεντράκι δένεται απαλά με χόρτο και όχι με σύρμα, γιατί πληγώνεται ο φλοιός και κατσιάζει, συρρικνώνεται. Και ο περιορισμός του αρχαρίου να γίνεται με καλωσύνη.
Ο νέος που έχει ζωηράδα και εγωϊσμό δεν πρέπει να ταπεινώνεται απότομα, γιατί πετάει παραφυάδες, όπως το δέντρο που έχει πολλούς χυμούς.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Χαριτωμένες Διδαχές, με παραβολές και παραδείγματα», εκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003

http://www.diakonima.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ...

https://www.youtube.com/watch?v=-Ndnb-Egpk4
 ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
http://hristospanagia3.blogspot.gr

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ, Γ.ΠΑΪΣΙΟΥ, ΙΕΡ/ΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕ...

https://www.youtube.com/watch?v=5C2xnDstNSE
 ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἡ σημασία τοῦ ὀνόματος τοῦ παιδιοῦ στήν ἀγωγή 2ο μέρος Ἱερομονάχου Σάββα...

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
http://hristospanagia3.blogspot.gr
https://www.youtube.com/watch?v=A6I46NtflGo

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ τελώνης.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ τελώνης. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

 Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Στά μέρη τῆς Ἀφρικῆς ζοῦσε κάποτε ἕνας τελώνης μέ τό ὄνομα Πέτρος. Ἦταν πολύ τσιγκούνης, διότι οὐδέποτε εἶχε ἐλεήσει τούς πτωχούς, οὔτε ποτέ σκεπτόταν τόν θάνατο καί οὔτε ἐπήγαινε στήν ἐκκλησία. Ἔτσι αὐτός, ἐβούλωνε τά αὐτιά του, μπροστά σ᾿ αὐτούς πού τοῦ ζητοῦσαν ἐλεημοσύνη. Καί ὁ Φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά φροντίζει γιά τήν σωτηρία ὅλων, μέ μία καλωσύνη τοῦ Πέτρου τόν ἔφερε στήν σωτηρία. Καί ἰδού πῶς:
Κάποια φορά  ἀρκετοί πτωχοί καί πεινασμένοι ἐστέκοντο σ᾿ ἕνα δρομάκι καί ἄρχισαν νά ἐπαινοῦν τούς  ἐλεήμονες καί νά προσεύχωνται στόν Θεό γι᾿ αὐτούς, ἐνῶ κατηγοροῦσαν τούς ἀνελεήμονες. Ἔφθασε αὐτός ὁ λόγος τῶν πτωχῶν καί στά αὐτιά τοῦ Πέτρου γιά τόν ὁποῖον ἔλεγαν ὅτι εἶναι μέγας τσιγκούνης καί ὅτι διώχνει κάθε πτωχό πού θά πάη νά τοῦ ζητήση ψωμί.
Καί μεταξύ τους οἱ πτωχοί ἐρωτοῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἐάν ἐπῆραν ποτέ ψωμί ἀπό τά χέρια τοῦ Πέτρου. Καί ὅλοι ἔλεγαν ὅτι δέν ἐπῆρε κανένας ἀπ᾿ αὐτόν κάτι. Μετά σηκώθηκε ἕνας πτωχός ἀνάμεσά τους καί τούς εἶπε: -Τί μοῦ δίνετε καί ἐγώ θά πάω τώρα νά πάρω ἀπ᾿αὐτόν ἐλεημοσύνη;
Καί ἔβαλαν στοίχημα μεταξύ τους. Ἄλλοι εἶπαν ὅτι δέν θά πάρη καμμία ἐλεημοσύνη ἀπ᾿ αὐτόν τόν τελώνη, ἀλλά ἐκεῖνος ὁ πτωχός τούς εἶπε ὅτι θά τούς τό δώσει διπλό, ὅ,τι καί νά τοῦ δώση ὁ τελώνης.
Ἐπῆγε λοιπόν ὁ πτωχός καί στάθηκε στήν πόρτα τοῦ Πέτρου. Βγῆκε κάποια στιγμή ἀπό τήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ του ὁ Πέτρος μέ τό γαϊδουράκι του φορτωμένο ψωμιά. Ὁ πτωχός, ὅταν τόν εἶδε, ἄρχισε νά τοῦ βάζη μετάνοιες καί τοῦ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη κλαίγοντας.
Τότε ὁ Πέτρος, γνωστός γιά τήν δυστροπία του, ἔψαχνε νά βρῆ κάτι γιά νά τραυματίση τόν πτωχό καί μέ βία νά τόν ἀπομακρύνη. Καί μή εὑρίσκοντας μία πέτρα, ἅρπαξε ἀπό τά τσουβάλια ἕνα ψωμί καί τό πέταξε στόν πτωχό γιά νά τόν κτυπήση.
Καί πράγματι τόν κτύπησε στό μάγουλο. Τότε ὁ πτωχός ἐπῆρε τό ψωμί στά χέρια του καί ἐπῆγε χαρούμενος στούς συντρόφους του, λέγοντάς τους ὅτι ὁ Πέτρος μέ τά ἴδια του τά χέρια τοῦ ἔδωσε αὐτό τό ψωμί καί ὅλοι ἐδόξασαν τόν Θεό, διότι ὁ Πέτρος ἔγινε ἐλεήμων.
Τήν δεύτερη ἡμέρα ἀσθένησε ὁ Πέτρος καί ἐπλησίασε πρός τόν θάνατον. Εἶδε ὄραμα καί εἶδε τόν ἑαυτό του νά τόν καλοῦν στήν Κρίσι τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ἦταν μία ζυγαριά. Στό ἕνα μέρος της ἔβαζαν τά καλά τους ἔργα οἱ ἄνθρωποι καί κυκλικά ὑπῆρχε πλῆθος δαιμόνων, ἐνῶ στό ἄλλο μέρος ἐστέκοντο πλῆθος φωτεινῶν ἀγγέλων.
Ὁπότε οἱ δαίμονες ἔβαλαν ὅλα τά κακά του ἔργα πού εἶχε κάνει στήν ζωή του ὁ Πέτρος ἐπάνω στήν μπαλάντζα. Οἱ ἄγγελοι δέν εὑρῆκαν τίποτε ἀπό τά καλά ἔργα τοῦ Πέτρου γιά νά τό βάλουν πρός τό μέρος τους. Ἐστέκοντο οἱ ἄγγελοι λυπημένοι καί ἔλεγαν ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλον:
-Ἐμεῖς δέν ἔχουμε τίποτε ἐδῶ!
Τότε εἶπε ὁ ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς:
-Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δέν ἔχουμε τίποτε, ἐκτός ἀπό ἐκεῖνο τό ψωμί πού ἔδωσε ὁ Πέτρος στόν Χριστό (στόν πτωχό), πρίν ἀπό δύο ἡμέρες, ἔστω καί χωρίς τήν θέλησί του!
Ἔτσι ἔβαλαν τό ψωμί στό ἄλλο μέρος τῆς ζυγαριᾶς καί ἔγειρε πρός τό μέρος τῶν ἀγγέλων. Τότε εἶπαν οἱ ἄγγελοι πρός τόν Πέτρο τόν Τελώνη:
Πήγαινε, πτωχέ Πέτρε, καί πρόσθεσε καί ἄλλο ψωμί ἐπάνω σ᾿ αὐτό πού ἔδωσες στόν πτωχό προχθές γιά νά μήν ἁρπάξουν τήν ψυχή σου οἱ σκοτεινοί δαίμονες καί σέ ρίξουν στά αἰώνια βάσανα!
Ὅταν ἐξύπνησε ὁ Πέτρος, ἦταν ὅλος ταραγμένος καί ἱδρωμένος ἀπό τό ὄραμα πού εἶδε. Ὅταν ἦλθε στόν ἑαυτό του σκεπτόταν τί ἦταν αὐτά πού εἶδε. Ἐκατάλαβε ὅτι τό ὄραμα δέν ἦταν φαντασία του, ἀλλά ἀληθινό, διότι εἶδε ὅλες τίς ἁμαρτίες του πού εἶχε κάνει ἀπό τήν νεότητά του, τίς ὁποῖες τώρα εἶχε ξεχάσει. Εἶδε ὅτι ὅλα τά κακά του τά ἔβαλαν οἱ δαίμονες ἐπάνω στήν πλάστιγγα. Καί ἔλεγε στόν ἑαυτό του παραξενεμένος:
-Ἐάν ἕνα ψωμί πού ἐπέταξα καί ἐκτύπησα στό μάγουλό του τόν πτωχό, μέ βοήθησε τόσο πολύ, ὥστε δέν μ᾿ ἐπῆραν οἱ δαίμονες μέ τό μέρος τους, πόσο πολύ μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη μέ πραότητα καί ἐπιμέλεια θά πρέπει νά κάνω καί νά μοιράσω τά πλούτη μου ἀνάμεσα στούς πτωχούς γιά νά βρῶ ἔλεος ἀπό τόν Κύριο;
Καί ἀπό τότε ἄρχισε νά κάνη πολλή ἐλεημοσύνη, ὥστε δέν ἤθελε νά κρατήση τίποτε γιά τόν ἑαυτό του, καθώς θά ἰδοῦμε καί παρακάτω.
Κάποια φορά πηγαίνοντας στό τελωνεῖο του γιά τήν δουλειά του, τόν συνάντησε ἕνας καπετάνιος, ὁ ὁποῖος εἶχε πτωχύνει καί εἶχε μείνει χωρίς κάτι, ἐξ αἰτίας τοῦ ναυαγίου τοῦ πλοίου του. Πέφτοντας ἐκεῖνος στά πόδια τοῦ Πέτρου τοῦ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη καί τό ροῦχο του γιά νά σκεπάση τήν γυμνότητά του, διότι εἶχε πολλή παγωνιά.
Τότε ὁ Πέτρος, ἐπειδή εἶχε ἀρνηθῆ τελείως τήν κακή συνήθεια τῆς τσιγκουνιᾶς, ἔβγαλε τό ἐπανωφοριό του, πού ἦταν πολύτιμο καί βαρύτιμο, καί τοῦ τό ἔδωσε. Ὁ καραβοκύρης ντροπιάσθηκε πού ὁ ἄνθρωπος ἔβγαλε τό παλτό του, τόσο ἀκριβό καί τοῦ τό ἔδωσε. Τό ἐπῆρε εὐχαριστῶντας καί τό ἐπῆγε σ᾿ ἕναν ἔμπορο γιά νά τό πωλήση. Ἐπιστρέφοντας ἀπό τήν δουλειά του ὁ Πέτρος, ἐπέρασε ἀπό τήν ἀγορά καί εἶδε τό παλτό του νά κρέμεται γιά πώλησι. Στενοχωρήθηκε πάρα πολύ καί πηγαίνοτας στό σπίτι του δέν ἔφαγε τίποτε ἀπό τήν θλίψι του. Κλειδώθηκε στό σπίτι του καί κλαίοντας καί στενάζοντας, εἶχε στραφῆ πρός τόν ἑαυτό του καί ἔλεγε: «Δέν δέχθηκε ὁ Θεός τήν ἐλεημοσύνη μου! Δέν ἤμουν ἄξιος γιά νά μέ μνημονεύη ἐκεῖνος ὁ πτωχός!»
Ἔτσι πληγωμένος ψυχικά καί λυπημένος ἔπεσε νά κοιμηθῆ λίγο καί ἰδού, εἶδε κάποιον ὡραῖον στήν ὄψι καί λαμπρότερον ἀπό τόν ἥλιον, πού εἶχε σταυρό στό κεφάλι του καί φοροῦσε τό ροῦχο πού εἶχε δώσει χθές στόν καπετάνιο τόν πτωχό. Τόν ἐρώτησε τόν Πέτρο ἐκεῖνος ὁ φωτόμορφος νέος:
-Γιατί κλαῖς καί στενάζεις, ἀδελφέ;
Κι αὐτός τοῦ ἀπήντησε:
-Πῶς νά μή κλαίω, Δέσποτά μου, διότι αὐτά πού δίνω στούς πτωχούς, πού Ἐσύ μοῦ τά δίνεις, αὐτοί πηγαίνουν καί τά πωλοῦν στήν ἀγορά.
Τότε τοῦ εἶπε Αὐτός πού τοῦ εἶχε ἐμφανισθῆ καί ἦταν ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός:
-Ἄραγε γνωρίζεις τό ροῦχο, τό ὁποῖον Ἐγώ φορῶ τώρα;
Καί ὁ τελώνης τοῦ ἀπήντησε:
-Ναί, Δέσποτα, τό γνωρίζω ὅτι ἦταν τό δικό μου, μέ τό ὁποῖο ἐνέδυσα τόν γυμνόν καραβοκύρη.
-Τότε τοῦ εἶπε ὁ Χριστός: -Μή λυπῆσαι, διότι ἀπό τήν ὥρα πού τό ἔδωσες στόν πτωχό, Ἐγώ τό ἐπῆρα καί τό φορῶ, καθώς τώρα μέ βλέπεις. Ὁπότε νά δοξάζης Ἐμένα γι᾿ αὐτή τήν καλή ἀλλαγή, διότι ἐνέδυσες Ἐμένα, τόν παγωμένο ἀπό τό κρῦο.
Ἀφοῦ συνῆλθε ἀπό τόν ὕπνο του ὁ τελώνης, ἐθαύμασε καί πάλι καί ἄρχισε νά μακαρίζη τούς πτωχούς, λέγοντας πρός τόν ἑαυτό του: «Ἐάν οἱ πτωχοί εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Θεός εἶναι ζωντανός, βάζω τώρα αὐτή τήν ἐντολή στόν ἑαυτό μου: «Νά μή πεθάνω μέχρι νά γίνω κι ἐγώ ἕνας σάν κι αὐτούς τούς πτωχούς».
Ὁπότε ἀμέσως ἐμοίρασε ὅλη τήν περιουσία του στούς πτωχούς καί ἐλευθέρωσε τούς δούλους του. Καλῶντας ἕνα δοῦλο, τοῦ εἶπε:
-Ἔχω νά σοῦ εἰπῶ ἕνα μυστικό, τό ὁποῖον νά τό φυλάξης, διότι, ἐάν δέν μοῦ ὑπακούσης καί δέν φυλάξης τήν ἐντολή μου, νά ξέρης ὅτι θά σέ πωλήσω στούς εἰδωλολάτρες.
Καί ὁ δοῦλος τοῦ εἶπε:
-Ὅλα, ὅσα μέ διατάξεις, Δέσποτα, εἶμαι ὑποχρεωμένος νά τά κάμω.
Καί ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε:
-Ἄς πᾶμε στήν ἁγία πόλι Ἱερουσαλήμ νά προσκυνήσουμε τόν Ζωηφόρο Τάφο τοῦ Χριστοῦ μας καί ἐκεῖ νά μέ πωλήσης ἐμένα σέ κάποιον ἀνάμεσα στούς χριστιανούς καί τήν ἀξία μου σέ χρήματα νά τά μοιράσης στούς πτωχούς καί σύ μετά ἀπ᾿ αὐτό τό ἔργο θά εἶσαι γιά πάντα ἐλεύθερος.
Ἐξεπλάγη ὁ δοῦλος ἀπ᾿ αὐτή τήν ἀλλόκοτη ἀπόφασι τοῦ ἀφεντικοῦ του καί δέν ἤθελε νά τόν ὑπακούση. Καί τοῦ εἶπε:
-Εἶμαι ὑποχρεωμένος νά πάω μαζί σου στήν Ἁγία Πόλι σάν ἕνας δοῦλος σου, ἀλλά γιά νά σέ πωλήσω, ἐσένα τόν άφέντη μου, δέν γίνεται. Δέν μπορῶ νά κάνω ποτέ αὐτό τό ἔργο.
Καί ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε:
-Ἐάν ἐσύ δέν μέ πωλήσης, νά ξέρης ὅτι θά σέ πωλήσω ἐγώ ἐσένα στούς εἰδωλολάτρες, καθώς καί προηγουμένως σοῦ εἶπα.
Ἔφθασαν στήν Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ ἀφοῦ ἐπροσκύνησαν τόν Πανάγιο Τάφο καί ὅλους τούς Ἁγίους Τόπους, εἶπε ὁ Πέτρος πρός τόν δοῦλο του:
-Πώλησέ με τώρα ἐμένα, γιά νά μή σέ πωλήσω ἐγώ στούς βαρβάρους καί μείνης στά χέρια τους αἰχμάλωτος μέχρι θανάτου σου.
Ὁπότε, βλέποντας ὁ δοῦλος τήν ἀμετακίνητη ἀπόφασι τοῦ κυρίου του, τοῦ ἔκανε ὑπακοή. Καί ἄλλαξαν μεταξύ τους τά ροῦχα τους. Ὁ Πέτρος ἐφόρεσε τοῦ δούλου του καί ὁ δοῦλος τοῦ ἀφεντικοῦ του. Ἀφοῦ εὑρῆκε ὁ δοῦλος ἕναν ἄνθρωπο θεοφοβούμενο, ἀργυροχόο στόν ἐπάγγελμα μέ τό ὄνομα Ζώϊλο, τοῦ εἶπε:
-Ἄκουσέ με, ἀδελφέ Ζώϊλε, καί ἀγόρασε ἀπό μένα ἕναν καλόν δοῦλον. Δέν θά εὕρης ἄλλον καλλίτερον ἀπ᾿ αὐτόν καί δέν θά μετανοιώσης, ἐπειδή τόν ἀγόρασες.
Βλέποντας ὁ ἀργυροχόος τόν Πέτρο ὅτι δέν δείχνει νά ξέρη ἀπό ἐργασία, εἶπε στόν δοῦλο τοῦ Πέτρου:
-Ἀδελφέ, θέλω νά μέ πιστεύσης ὅτι ἔχω πτωχύνει καί δέν ἔχω νά σοῦ δώσω γι᾿ αὐτόν.
Καί ὁ δοῦλος τοῦ εἶπε:
-Νά γνωρίζης ἀπό μένα ὅτι εἶναι πολύ ἐργατικός καί πολύ πιστός χριστιανός. Ὑπακούει σέ ὅ,τι τόν διατάξεις καί τελειώνει τά πάντα μέ βιασύνη. Δανείσου τά χρήματα ἀπό κάποιον καί ἀγόρασέ τον διότι εἶναι πολύ καλός καί ὁ Θεός θά σέ εὐλογῆ μέσῳ αὐτοῦ.
φοῦ ἐπίστευσε στά λόγια του ὁ Ζώϊλος, ἐπῆρε ἀπό κάποιον φίλο του χρήματα 30 χρυσᾶ φλωρία καί ἀγόρασε τόν Πέτρο ἀπό τόν δοῦλο του μή γνωρίζοντας τό μεγάλο μυστήριο.
Ἔτσι, παίρνοντας τά χρήματα αὐτά ὁ δοῦλος, ἔφθασε στήν Κωνσταντινούπολι, χωρίς νά εἰπῆ τίποτε σέ κανέναν γιά ὅ,τι εἶχε γίνει καί τά χρήματα τά ἐμοίρασε στούς πτωχούς, κατά τήν ἐντολή τοῦ ἀφεντικοῦ του Πέτρου.
Ἀπό τότε ὁ Πέτρος ὑπηρετοῦσε τόν Ζώϊλο δουλεύντας σκληρά, παρότι δέν ἦταν συνηθισμένος ἀπό παλαιότερα. Ἄλλοτε ἐζύμωνε κι ἔκανε ψωμί στόν φοῦρνο, ἄλλοτε ἐκαθάριζε τό ἀποχωρητήριο τοῦ σπιτοῦ τοῦ Ζώϊλου καί ἄλλοτε έδούλευε στόν κῆπο, σκάβοντας τήν γῆ. Καί μέ ἄλλες ἀκόμη ταλαιπωρίες καί ἀσκήσεις ἐβασάνιζε τό σῶμα του καί ἀπέκτησε μεγάλη ταπείνωσι.
Ἔτσι, βλέποντας ὁ Ζώϊλος ὅτι τό σπίτι του εὐλογήθηκε μέ τά ἔργα τοῦ δούλου του, διότι ἦλθε πολύς πλοῦτος στό σπίτι, ἀγάπησε τόν Πέτρο καί αἰσθανόταν ἐντροπή γιά τήν μεγάλη ταπείνωσι τοῦ δούλου του. Κάποια ἡμέρα τοῦ εἶπε:
-Ἀδελφέ Πέτρε, θέλω νά σέ ἐλευθερώσω ἀπό σήμερα κιόλας καί ἀπ᾿ ἐδῶ καί ἐμπρός θά σέ ἔχω σάν ἀδελφό μου! Ἀλλά αὐτός δέν ἤθελε νά ἐλευθερωθῆ, ἀλλά νά παραμείνη δοῦλος του.
Καί τόν ἔβλεπε κανείς νά τόν περιγελοῦν οἱ ἄλλοι δοῦλοι, ἄλλοι νά τόν κτυποῦν  καί νά τό  στενοχωροῦν μέ διάφορους τρόπους. Αὐτός ὅμως ὑπέμενε τά πάντα μέ σιωπή. Μία νύκτα ὁ Πέτρος εἶδε στό ὄνειρό του μέ τήν μορφή τοῦ
ἡλίου τόν Σωτῆρα Χριστόν, ὁ Ὁποῖος κρατοῦσε 30 χρυσᾶ ἀργύρια στά χέρια του καί τοῦ εἶπε:
-Μή στενοχωριέσαι, Πέτρε, διότι Ἐγώ δέχθηκα τήν θυσία σου. Ἀγωνίσου ἀκόμη μέχρι τότε πού θέλω Ἐγώ!
Μετά ἀπό μερικά χρόνια μερικοί ἀργυροχόοι ἦλθαν ἀπό τήν Ἀφρική στήν Ἱερουσαλήμ γιά νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους Τόπους. Αὐτούς ἐκάλεσε ὁ Ζώϊλος, τό ἀφεντικό τοῦ Πέτρου, γιά νά τούς φιλοξενήση.
Καί ἐνῶ ἐφιλοξενοῦντο στό σπίτι του, ἄρχισαν νά κυττάζουν τόν Πέτρο καί ἔλεγαν μεταξύ τους:
-Πόσο ὁμοιάζει αὐτός ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Πέτρο τόν Τελώνη!
Ὁ Πέτρος τούς ἄκουσε καί κρύφθηκε γιά νά μή τόν γνωρίσουν.
Αὐτοί ὅμως τόν ἀνεγνώρισαν καί ἄρχισαν νά συζητοῦν μέ τόν Ζώϊλο:
-Κύριε Ζώϊλε, ἔχουμε νά εἰποῦμε κάτι μόνο σέ σένα: Νά ξέρης ὅτι μεγάλος ἄνθρωπος σέ ὑπηρετεῖ στό σπίτι σου, διότι ἀλήθεια αὐτός εἶναι ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος κάποτε εἶχε μεγάλη δύναμι στήν Ἀφρική καί πολλούς δούλους. Μετά ἀπελευθέρωσε ὅλους τούς δούλους του κι αὐτός ἐξαφανίσθηκε. Θά ἤθελα νά τόν πάρω καί νά τό πάω πίσω, διότι στενοχωρήθηκε πολύ ὁ ἔπαρχος τῆς πόλεώς μας, διότι τοῦ ἦταν πολύ ἀπαραίτητος καί μέχρι τώρα δέν ἤξερε κανείς ποῦ εὑρίσκεται.
Ἐκείνη τήν στιγμή ὁ Πέτρος  στεκόταν ἔξω καί ἄκουγε αὐτά τά λόγια τους. Ἀφήνοντας κάτω τό βάζο τό ὁποῖον μετέφερε σ᾿ αὐτούς, ἔτρεξε πρός τήν πόρτα τῆς αὐλῆς μέ σκοπό νά φύγη.
Ἀλλά ὁ πορτάρης ἦταν μουγγός καί κωφός ἀπό τήν γέννησί του καί μόνο μέ νεύματα ἄνοιγε καί ἔκλεινε τήν πόρτα. Ἐπειδή βιαζόταν νά φύγη ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Πέτρος, εἶπε στόν μουγγό:
-Βιάζομαι στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄνοιξε τήν πόρτα νά φύγω.
Καί ἀμέσως μέ τόν λόγο αὐτόν τοῦ Πέτρου, ὁ μουγγός θαυματουργικά θεραπεύθηκε.
Ὡμίλησε, λοιπόν, ὁ μουγγός καί τοῦ εἶπε:
-Ναί, δέσποτα, θ᾿ ἀνοίξω γρήγορα.
Ἀμέσως ἄνοιξε τήν πόρτα καί ὁ Πέτρος ἐξῆλθε. Μετά ἐπῆγε ὁ πρώην μουγγός στό ἀφεντικό του καί ὡμιλοῦσε ἐνώπιον ὅλων. Ὅλοι τους ἐθαύμαζαν πού τόν ἔβλεπαν νά ὁμιλῆ καί νά ἀκούη. Μετά, ἀφοῦ σηκώθηκε, ἀνεζήτησε τόν Πέτρο, ἀλλά δέν τόν εὑρῆκε. Καί ὁ πρώην μουγγός τούς εἶπε:
-Βλέπετε ποιός εἶναι ὁ μεγάλος δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε: «Στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σοῦ ζητῶ, ἄνοιξέ μου τήν πόρτα». Καί ἀμέσως εἶδα ὅτι ἀπό τό στόμα μου ἐξῆλθε μία φλόγα σάν φωτιά καί ἄρχισα νά ὁμιλῶ.
Μετά ἀπ᾿ αὐτό τό θαῦμα, σηκώθηκαν ὅλοι τους καί ἔτρεξαν νά τόν συναντήσουν καί νά τόν φέρουν πίσω, ἀλλά δέν τόν εὑρῆκαν. Τότε ὅλοι, ὅσοι ἔμεναν στό σπίτι τοῦ Ζώϊλου, ἦσαν στενοχωρημένοι γιά πολύ καιρό καί ἔλεγαν: «Πῶς δέν ἠξέραμε ἐμεῖς ἀπό πολύ ἐνωρίτερα ὅτι αὐτός ἦταν μεγάλος δοῦλος τοῦ Θεοῦ;» Καί ἐδόξασαν τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔχει πολλούς κρυφούς ἐκλεκτούς Του ἐπάνω στήν γῆ.
Ἀποφεύγοντας ὁ Πέτρος τήν δόξα τοῦ κόσμου, ἔφθασε στήν Κωνσταντινούπολι, ὅπου ἔζησε μέ πολλή ταπείνωσι μέχρι τήν κοίμησί του πρός Κύριον, στόν Ὁποῖον ἀνήκει κάθε δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

  Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 1998

Ἀναβάσεις

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Οι γονείς πρέπει να παρκινούν τα παιδιά τους στους αγώνες για την αρετή

ΥΠΟΘΕΣΗ ΙΒ’  (12)

Εκ του Ευεργετινού (Τόμος Α΄)

Οι γονείς που αγαπούν τον Θεό πρέπει να χαίρονται και να τον ευχαριστούν για τις δοκιμασίες, τις οποίες υποφέρουν τα παιδιά τους για χάρη του Κυρίου· πρέπει επίσης να παρακινούν τα παιδιά τους στους αγώνες και στους κινδύνους για την αρετή.

Από τη διήγηση της σφαγής των αγίων πατέρων στο Σινά και τη Ραϊθώ. 

Όπως αναφέρθηκε σε άλλο σημείο1, ένας νεαρός μοναχός έγινε περιβόητος για τη γενναιοψυχία του, επειδή αγωνίστηκε γενναία εναντίον των βαρβάρων και σφάχτηκε μέσα στο ίδιο το κελλί όπου ασκήτευε, χτυπημένος με αναρίθμητες σπαθιές. Δεν υπάκουσε στους βαρβάρους ούτε καν να βγει έξω από το κελλι ή να βγάλει το ρούχο του, αν και του υπόσχονταν ότι δεν θα τον σκοτώσουν, αν έκανε κάτι από αυτά, αλλά με πολλή ανδρεία αντιστάθηκε στους βαρβάρους και δέχτηκε γενναία τον θάνατο. 

Ἔγγαμος βίος. Οἰκογένεια καὶ παιδιὰ. Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶ τὶς δυσκολίες του. Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.

Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.

Γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

 Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας

Οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου, 30 ἐὰν μὴ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.». (Μάρκ. 10, 29-30).

Εἶναι ἀψευδὴς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι, ὅταν ἄφησα τὰ παιδιά μου καὶ τὰ ἐμπιστεύτηκα στὸν Θεό, Ἐκεῖνος τὰ φρόντισε. Τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν σωστὰ καὶ νομίζω ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὰ φροντίσω τόσο καλά. Καὶ ὁ Κύριός μου ἔδωσε ἑκατὸ φορὲς περισσότερα παιδιά. Μοῦ ἔδωσε ὅλους ἐσᾶς. Μοῦ ἔδωσε τὶς καρδιὲς σας διότι γνωρίζω πόσο μὲ ἀγαπᾶτε καὶ ἐγὼ ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀγάπη σας μὲ τὴ δική μου θερμὴ ἀγάπη. Τόσο πολλὰ παιδιά μου ἔδωσε ὁ Θεός!…

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αν έχης και παιδιά, σήκωσε και τα παιδιά και ας γίνη με όλους σας μέσα στη νύχτα το σπίτι εκκλησία.  Αν όμως είναι τρυφερά και δεν αντέχουν την αγρυπνία, ας παραμείνουν κατά την διάρκεια της πρώτης προσευχής και της δεύτερης και κατόπιν ας σταματήσουν.  Μόνον να σηκωθής, μόνον να συνηθίζης τον εαυτό σου.  Δεν υπάρχει καλλίτερο προσευχητάριο από εκείνο που δέχεται τέτοιες προσευχές.  Άκουε τον Προφήτη που λέγει˙ «Όταν σε θυμηθώ τη νύκτα, ενώ βρίσκομαι στο στρώμα μου χωρίς να σε λησμονήσω, σηκώνομαι πολύ πρωί και μελετώ στη σκέψι μου τα πλούσια ελέη σου» (Ψαλμ. 62,7).

Αλλά λέγεις˙  «Κουράστηκα πολύ κατά την διάρκεια της ημέρας και δεν μπορώ». Αυτά είναι δικαιολογία και πρόφασις˙ διότι όσο και αν κοπιάσης, δεν θα κουρασθής όπως ο χαλκουργός που από τόσο μεγάλο ύψος με τόση βαρειά σφύρα χτυπάει πάνω στα πυρωμένα σίδερα και δέχεται τον καπνό σε όλο του το σώμα˙  και όμως εκείνος ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας για το σκοπό αυτό.  Γνωρίζετε, αν κάποτε χρειάσθηκε να μεταβούμε σε αγρό ή να προσέλθουμε σε ολονύκτια αγρυπνία, πώς αγρυπνούν και οι γυναίκες όλη τη νύκτα.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ  Τα νεύρα της ψυχής.

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄

ΕΚΔΟΣΙΣ:  Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου.

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

http://katanixis.blogspot.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Μάθε τό παιδί σου να προσεύχεται

«Εἶναι ὥρα γιὰ ὕπνο καὶ πρέπει νὰ προσευχηθεῖς» ἢ «ὁ Θεὸς εἶναι καλός, εὐχαρίστησε Τὸν γιὰ τὸ φαγητὸ πού σου ἔδωσε» εἶναι μερικὲς ἀπὸ τὶς πιὸ συνηθισμένες ἐκφράσεις τῶν γονέων πρὸς τὰ παιδιά τους. Δυστυχῶς ὅμως πάρα πολὺ συχνὰ διαπιστώνουμε τὴ δυσκολία τῶν παιδιῶν νὰ ποῦν τὶς μικρὲς παιδικές τους προσευχές. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ αἰσθανόμαστε ἀπογοητευμένοι καὶ προβληματισμένοι ἐπειδὴ ἐνῶ πολλὲς φορὲς ἔχουμε διδάξει τὰ παιδιά μας νὰ προσεύχονται, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν εἶναι ἱκανοποιητικό.

Παράγοντες σωστῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=Ik_kTuwd-Ug

Ἕνα παράδειγμα πνευματικῆς σοφίας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ἕνα παράδειγμα πνευματικῆς σοφίας.

 Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό πανάγαθο, πανάγιο, παντοδύναμο, πάνσοφο καί πάμφωτο Πνεῦμα, τό ὁποῖον φωτίζει τόν ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο. Εἶναι τό Πνεῦμα πού φέρει φῶς στόν νοῦ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, πού βαπτίζεται στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἐμεῖς ἀπό τό ἱερό Βάπτισμα ἀνήκουμε στήν ζῶσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Δέν λέγει ἔτσι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Ἐσεῖς εἶσθε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας. Ὅταν ἔχουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα μας, τότε ὁ νοῦς μας εἶναι φωτεινός καί ἔχουμε ἀγαθούς λογισμούς.
Ὄντως αὐτό τό Πνεῦμα τοῦ φωτός καί τῆς ἁγιωσύνης ἀπομακρύνεται ἀπό ἐμᾶς ὅταν τό στενοχωροῦμε. Μέ κάτι πού στενοχωρούμεθα ἐμεῖς, στενοχωροῦμε ταυτόχρονα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό διώχνουμε ἀπό ἐπάνω μας.
Ἐμεῖς διώχνουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπό ἐπάνω μας μέ τίς ἁμαρτίες μας. Μπορεῖ νά μείνη σ᾿ἕνα σκοτεινό τόπο τό φῶς; Ὄχι, βέβαια. Ἔτσι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν μπορεῖ νά μείνη ἐκεῖ ὅπου γίνονται τά ἔργα  τοῦ σκότους, διότι ὁ Χριστός εἶναι τό Πνεῦμα τοῦ φωτός.
Τί μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Νά ἀρνηθοῦμε τά ἔργα τοῦ σκότους καί νά ἐνδυθοῦμε τά ἐνδύματα τοῦ φωτός. Ποιά εἶναι τά ἔργα τοῦ σκότους; Οἱ ἁμαρτίες. Ὅτι τά ἔργα τοῦ σκότους εἶναι οἱ ἁμαρτίες, ἔρχεται στόν νοῦ μας ὁ σκοτεινός ἄνθρωπος, ὁ ταραγμένος, ὁ ἀσθενής, ὁ τυφλός στήν πνευματική ζωή.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τό κακό, λυπᾶται καί ἀπομακρύνεται σιγά σιγά ἀπό κοντά του τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ὁ φύλακας ἄγγελός του καί στήν θέσι τους ἔρχεται ὁ διάβολος καί τό κακό πνεῦμα. Ἀλλά, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐπιστρέφει μέ ὅλη τήν καρδιά του στήν  μετάνοια, μισεῖ τά κακά του ἔργα καί ἀποφασίζει νά μήν λυπήση πάλι στόν Θεό μέ τίς ἁμαρτίες του. Τότε χαίρεται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, ἐπιστρέφει κοντά του ὁ φύλακας ἄγγελος τῆς ψυχῆς του καί ἀπομακρύνεται ἀπό κοντά του τό κακό καί πονηρό πνεῦμα.
Τώρα ἔχω νά σᾶς εἰπῶ ἕνα παράδειγμα ἀπό τό ὁποῖο θά καταλάβετε πώς τό ἁμάρτημα τῆς λαιμαργίας σκοτίζει τόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ὁδηγεῖ νά κάνει ἀπερίσκεπτα ἔργα.
Ἕνας ἄνθρωπος κάποτε ἔφτιαξε μία παγίδα καί τήν ἔβαλε κάτω σέ κάτι χορτάρια γιά νά πιάση πουλιά. Ὅταν τήν τοποθέτησε, ἔπιασε ἕνα ἀηδόνι τό ὁποῖο ἔχει ἕνα θαυμάσιο μελώδημα καί ἤθελε νά τό σκοτώση γιά νά τό φάη.
Αὐτό τό σοφό καί ἔξυπνο πουλί, τοῦ ἔδωσε φωνή ὁ Θεός καί ἐμίλησε σάν ἄνθρωπος.
Εἶπε τά ἑξῆς στόν κυνηγό:
-Ἔε, ἄνθρωπε, ἐάν θά μέ σκοτώσης, τί ὄφελος θά ἔχης ἀπό μένα; Βλέπεις πόσο μικρούτσικο εἶμαι, ὁπότε μήν ἐλπίζης ὅτι θά γεμίσης τήν κοιλιά σου μέ τό δικό μου κρέας. Ἐάν θά μέ ἐλευθερώσης, ἐγώ θά σοῦ δώσω τρία μαθήματα, τά ὁποῖα, ἄν τά φυλάξης, θά σοῦ εἶναι ὠφέλιμα σέ ὅλη σου τήν ζωή.
Ἐκεῖνος ὁ κυνηγός ἐθαύμασε πολύ ἀπ᾿ αὐτά τά λόγια καί τοῦ εἶπε τοῦ πουλιοῦ ὅτι ἐάν θ᾿ ἀκούση τίς διδασκαλίες του, τότε θά τό ἐλευθερώση.
Ὁπότε τό ἀηδόνι στάθηκε μπροστά του καί τοῦ εἶπε:
-Ἄνθρωπε, δέν πρέπει νά εἶσαι λαίμαργος, διότι ἡ λαιμαργία σκοτίζει τόν νοῦν. Κατόπιν μήν ἁπλώνης σέ τίποτε, σέ ὅ,τι δέν μπορεῖς νά τό πιάσης. Καί νά μή πιστεύης ποτέ στά ψέμματα. Αὐτές τίς τρεῖς διδασκαλίες νά φυλάξης καί θά ὠφεληθῆς πολύ.
Καί ἐθαύμασε πολύ αὐτός ὁ κυνηγός μέ τά λόγια τοῦ ἀηδονιοῦ καί τό ἀπελευθέρωσε ἀπό τό κλουβί. Ἀλλά αὐτό τό ἀηδόνι, ὄντας σοφό ἀπό τόν Θεό, ἤθελε νά ἰδῆ ἐάν αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὠφελήθηκε ἔστω καί λίγο ἀπ᾿ αὐτές τίς διδασκαλίες του ἤ ὄχι. Ἄρχισε νά πετᾶ ψηλά, ὅπου δέν μποροῦσε νά φθάση ὁ κυνηγός καί τοῦ εἶπε:
Ὤ, πόσο κακός γίνεται ὁ ἄνθρωπος χωρίς συμβουλή καί χωρίς μυαλό! Ἔε, ἄνθρωπε, πόση περιουσία ἔχασες σήμερα, διότι στήν κοιλιά μου εἶναι ἕνα μεγάλο μαργαριτάρι, σάν τό αὐγό τοῦ ἀετοῦ!
Ὁ κυνηγός, ὅταν ἄκουσε αὐτό τόν λόγο τοῦ ἀηδονιοῦ, λυπήθηκε πάρα πολύ διότι ἐλευθέρωσε τό πουλί. Προσπάθησε καί πάλι νά τό πιάση. Καί τοῦ εἶπε μέ πονηρία:
-Ἔλα στό σπίτι μου καί θά σέ φιλοξενήσω καλά καί πάλι θά σέ ἀφήσω νά φύγης.
Καί τό ἀηδόνι τοῦ ἀπήντησε:
-Ἤθελα νά ἰδῶ τί διδάχθηκες ἀπ᾿ αὐτά πού σοῦ εἶπα καί σοῦ ἔδειξα μέ τό ἔργο τί παθαίνει αὐτός πού δέν ἀκούει καί δέν ἐκπληρώνει τά λόγια τῆς σοφίας. Καί ἰδού τώρα ἐγνώρισα ὅτι δέν διδάχθηκες τίποτε ἀπό τό μάθημα πού σοῦ ἔδωσα. Πρῶτα σοῦ εἶπα νά μήν εἶσαι λαίμαργος, διότι ἡ λαμαργία σκοτίζει τόν νοῦ, ἀλλά ἐσύ τώρα ἄκουσες γιά τό μαργαριτάρι καί προσπάθησες καί πάλι νά μέ πιάσης. Ἔτσι μοῦ ἔδειξες ὅτι σκοτίσθηκες στόν νοῦ, ἔκανες ὅ,τι ἔκανες μέ ἀπερισκεψία καί ἀνοησία καί κατεπάτησες ἀκόμη ἄλλες δύο συμβουλές μου πού σοῦ ἔδωσα.
Δέν σοῦ εἶπα νά μήν ἁπλώνης νά πιάσης ἐκεῖνο πού δέν μπορεῖς νά τό πιάσης;  Καί ἰδού, δέν σκέφθηκες ὅτι ἐγώ πετῶ στόν αἰθέρα, ὅπου ἐσύ δέν μπορεῖς νά μέ φθάσης καί ἀναπηδοῦσες πρός ἐμένα. Καί ἐνῶ εἶδες ὅτι δέν μπορεῖς νά μέ φθάσης, ἡ λαιμαργία σοῦ προκάλεσε ὀργή. Ἀλλά ἀκόμη σέ ἔκαμε ψεύτη καί πονηρό γιά νά μέ ἐξαπατήσης καί νά μέ πιάσης.
Ἄραγε δέν σοῦ εἶπα ἐγώ κι αὐτό ὅτι δέν πρέπει νά πιστεύης σέ ψέμματα; Καί ἰδού τώρα ἔμαθα ὅτι ὁ νοῦς σου σκοτίσθηκε τελείως, διότι ἐπίστευσες ὅτι στήν κοιλιά μου ὑπάρχει ἕνα μαργαριτάρι, μεγαλύτερο ἀπό τό σῶμα μου καί δέν συλλογίσθηκες ὅτι ἐγώ εἶμαι μικρότερο ἀπό τό αὐγό τοῦ ἀετοῦ.
Λοιπόν, ζήτησε, ὦ ἄνθρωπε, νά κατευθύνης τήν ζωή σου καί νά μή κάνης ἔργα ἐντροπῆς γιά νά μή πέσης καί στά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα.
Αὐτά τοῦ εἶπε τό ἀηδόνι καί ἐπέταξε καί πάλι ψηλά, ἐνῶ ὁ κυνηγός ἔμεινε
ἐντροπιασμένος γιά τήν ἔλλειψι πνευματικῆς του σοφίας.
Γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά αἰχμαλωτιζώμεθα ἀπό τήν λαιμαργία, οὔτε καί ἀπό ἄλλα πάθη, διότι τότε ὁ νοῦς μας σκοτίζεται καί θά στερηθοῦμε τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε σίγουρα θά πέσουμε καί σέ ἄλλα ἁμαρτήματα, ὅπως στήν ὀργή, στήν ταραχή, στήν πονηρία, στήν ὀκνηρία, στό ψεῦδος καί στήν κακία. Ἀκόμη τά ψέμματα τῶν ἄλλων θά τά πιστεύσουμε ὡς ἀληθινά μέ εὐκολία, διότι στόν νοῦ μας δέν θά ὑπάρχει τό φῶς τῆς ἀληθείας.
Λοιπόν, νά ἔχουμε μέσα μας μεγάλο φόβο Θεοῦ καί νά προσέχουμε νά μή πέσουμε στό σκοτάδι τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐάν ἀπό τήν ἀπροσεξία καί ἐπιπολαιότητά μας, γλυστρᾶμε πρός κάποιο ἁμάρτημα, νά διώχνουμε ἀπό μέσα μας τό σκοτάδι μέ τήν ἐγκατάλειψι τῶν κακῶν ἔργων καί μέ ἀποφασιστικότητα γιά νά μή λυπήσουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς ἁμαρτίες μας. Ἐάν τό λυπήσουμε, τότε μέ τήν ἐξομολόγησι, τήν προσευχή καί τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ θά ἐπανέλθουμε καί πάλι κοντά στήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μέ τήν ἐπιτέλεσι τῶν καλῶν ἔργων, ὁ ἄνθρωπος, ὅσο ἁμαρτωλός καί νά εἶναι, ἔρχεται στό φῶς τῆς γνώσεως καί πλησιάζει τόν Θεό καί ἀπό ἄνθρωπος σκοτεινός καί ἁμαρτωλός γίνεται ἐκλεκτό δοχεῖο τοῦ Θεοῦ καί υἱός τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί στήν καρδιά του ἀκτινοβολεῖ τό φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

   Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 1998

Ἀναβάσεις

http://hristospanagia3.blogspot.gr

ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ- ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ

Μέρος Z΄

Εἴπαμε ὅτι οἱ γονεῖς, στήν πάλη τους μέ τίς κακές ροπές τῶν παιδιῶν τους, πρέπει πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα νά φροντίσουν γιά τό ξερίζωμα τοῦ βασικοῦ ἐλαττώματος τοῦ κάθε παιδιοῦ. Καί τό πιό συνηθισμένο εἶναι ὁ ἐγωισμός.

Τί θά κάνουμε λοιπόν, ὅταν διακρίνουμε στήν παιδική ψυχή τό πρῶτο φύτρο τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ πάθους; Πῶς θά καλλιεργήσουμε ἐκεῖ τήν ἀντίθετη ἀρετή, τή μετριοφροσύνη καί τήν ταπείνωση;Ἡ σεμνότητα καί ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἀρετές φυσικές στό παιδάκι, ἐπειδή ἔχει πάντοτε ἀνάγκη ἀπό τή βοήθεια τῶν ἄλλων. Ἔτσι, ὁ ἐγωισμός καί ἡ ὑπερηφάνεια, ἄν ἐμφανιστοῦν, εἶναι συνέπειες τῆς κακῆς ἀγωγῆς καί τῆς κακῆς ἐξελίξεως τῆς φιλοδοξίας, πού εἶναι ἔμφυτη στόν κάθε ἄνθρωπο.

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, γιά νά δείξει στούς μαθητές Του μέ τρόπο παραστατικό τό ὑπόδειγμα τῆς ἀληθινῆς ταπεινοφροσύνης, ἔβαλε μπροστά τους ἕνα μικρό παιδί καί εἶπε: «Ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτόν ὡς τό παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 18:4).

Κι ὅμως! Δυστυχῶς, πολλές φορές συναντᾶμε καί στά παιδιά τή μιά ἤ τήν ἄλλη ἀπό τίς ποικίλες μορφές τοῦ ἐγωισμοῦ, σά συνέπεια συνήθως τῆς κακῆς ἀγωγῆς.

Ἡ πρώτη μορφή, μέ τήν ὁποία ἐκδηλώνεται ὁ ἐγωισμός στήν παιδική ψυχή, εἶναι συνήθως ἡ ματαιοδοξία στά… ροῦχα! Ἡ χαρά τῶν παιδιῶν γιά κάποιο καινούργιο ροῦχο εἶναι πράγματι φυσιολογική καί ἀθώα, μόνο ὅταν δέν ξεπερνάει ὁρισμένα ὅρια. Ὅταν ὅμως αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις χαρᾶς εἶναι ὑπερβολικές καί ἀτέλειωτες, ὅταν τά παιδιά ὑπερηφανεύονται γιά τά στολίδια τους ἤ περιφρονοῦν τ’ ἄλλα παιδιά, πού εἶναι ντυμένα πιό ἁπλᾶ, τότε τά φυσιολογικά ὅρια ἔχουν καταπατηθεῖ.
Ἡ γελοία καί κούφια αὐτή ματαιοδοξία καλλιεργεῖται συχνά ἀπό τους ἴδιους τούς ἀσύνετους γονεῖς, πού στολίζουν τά παιδιά τους σάν κοῦκλες, καί, ἐνθουσιασμένοι οἱ ἴδιοι, τά φέρνουν μπροστά στόν καθρέφτη γιά νά καμαρώσουν κι αὐτά…
Γιά νά μή συδαυλίζουν τήν παιδική ματαιοδοξία τῆς φορεσιᾶς, οἱ γονεῖς πρέπει ν’ ἀποφεύγουν τέτοιες ἄστοχες ἐνέργειες. Πρέπει νά δώσουν στά παιδιά νά καταλάβουν, ὅτι μπροστά στό Θεό τά ἐντυπωσιακότερα καί ἀκριβότερα ροῦχα δέν ἔχουν καμιά ἀξία. Ὁ Θεός κοιτάζει ὄχι τά ροῦχα καί τά ἐξωτερικά στολίδια, ἀλλά τήν καρδιά. Ἑπομένως εἶναι πολύ ὡραιότερο ἕνα παιδί μέ ἄσχημο καί φτωχικό φόρεμα, πού ἔχει ὅμως εὐσεβῆ καί καθαρή καρδιά. Ἄς τούς θυμίσουν ἐπίσης, ὅτι καί ὁ Κύριος, σάν βρέφος μέσα στή φάτνη, ἦταν τυλιγμένος μέ φτωχικά σπάργανα.
Οἱ συνετοί γονεῖς θά συνηθίζουν τά παιδιά τους ὄχι στά ἀκριβά καί πολυτελῆ ἐνδύματα, ἀλλά στά καθαρά καί περιποιημένα. Γιατί τά παιδιά πρέπει, βέβαια, νά μάθουν στήν καθαριότητα. Μή θεωρεῖτε λοιπόν σάν ἐγωισμό τή δυστροπία τοῦ παιδιοῦ νά φορέσει βρώμικο ἤ ξεσκισμένο ροῦχο, τήν ἄρνησή του νά φάει ἤ νά πιεῖ ἀπό ἄπλυτο σκεῦος, ἤ τήν ἐπιθυμία του νά εἶναι ὅλα γύρω του καθαρά καί τακτικά. Ἀντίθετα, πρέπει νά καλλιεργήσετε στά παιδιά μέ κάθε τρόπο τήν ἀγάπη στήν τάξη καί τήν καθαριότητα.
Μιά δεύτερη μορφή ἐγωισμοῦ συναντᾶμε στά παιδιά, ὅταν αὐτά ὑπερηφανεύονται γιά τόν πλοῦτο, τήν κοινωνική θέση ἤ τό ἀξίωμα τῶν γονιῶν τους, καί ὑποτιμοῦν ἤ περιφρονοῦν τά φτωχότερα ἤ ἀσημότερα παιδιά.
Γιά νά μήν οἰκειωθοῦν τά παιδιά σας τό σιχαμερό αὐτό ἐλάττωμα, συνηθίστε τα νά εἶναι εὐγενικά καί γλυκομίλητα μέ ὅλους. Νά σέβονται κάθε ἄνθρωπο, πλούσιο ἤ φτωχό, διάσημο ἤ ἄσημο. Μήν ἐμποδίζετε τή φιλία τους μέ φτωχά ἀλλά καλά παιδιά. Μήν τούς ἐπιτρέπετε νά μιλᾶνε ἀπότομα ἤ μέ θράσος σέ κανέναν, ὅποιος κι ἄν εἶναι. Ἐμπνεῦστε τους τήν πεποίθηση, ὅτι ὁ Θεός προσέχει ὄχι τόν πλοῦτο ἤ τή διασημότητα, ἄλλα τήν ἀρετή καί τήν τιμιότητα. Μιλῆστε τους γιά τόν Ἰησοῦ, τό Θεό τόν Ἴδιο, πού διάλεξε γιά τόν Ἑαυτό Του ὄχι πλούσιους καί διάσημους γονεῖς, ἄλλα ἕνα μαραγκό γιά προστάτη Του, καί μιά ἄσημη κόρη τῆς Ναζαρέτ γιά Μητέρα Του.
Ἡ τρίτη μορφή ἐγωισμοῦ πού συναντάει κανείς στά παιδιά, εἶναι ἡ συνεχής ἐνασχόλησή τους μέ τίς πραγματικές ἤ φανταστικές ἀρετές τους.
Πολλά εἶναι τά παιδιά πού ὑπερηφανεύονται γιά τήν ἐπιμέλεια, τήν καλωσύνη, τή σεμνότητα ἤ τήν εὐφυΐα τους.
Δέν ὑπάρχει, βέβαια, τίποτα τό ἀξιοκατάκριτο σ’ αὐτό πού τό παιδί θεωρεῖ σάν ὑποχρέωσή του, π. χ. νά προοδεύει στό σχολεῖο ἤ νά ξεχωρίζει γιά τήν καλή συμπεριφορά του. Μιά τέτοια «εὐγενική» φιλοδοξία χαρακτηρίζει κάθε ἄνθρωπο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός τή φύτεψε στήν παιδική καρδιά.
Ἡ φιλοδοξία ὅμως αὐτή δέν πρέπει νά ξεπερνάει κάποια ὅρια, γιατί τότε καταντάει ἀναζήτηση τιμῆς στή ματαιότητα. Τό παιδί πρέπει νά εἶναι ἐπιμελές, σεμνό, εὐσεβές, ὄχι μόνο ἐπειδή τό καμαρώνουν, ἄλλα κυρίως ἐπειδή αὐτό ζητάει ὁ Θεός. Καί ὅσο μεγαλώνει, νά συνειδητοποιεῖ ὅτι πρέπει νά κάνει τό καλό ἀπό αἴσθημα χρέους, μέ τή σκέψη στό Θεό, καί ὄχι μόνο γιά ν’ ἀπολαμβάνει τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Ἄς μάθει ν’ ἀποφεύγει τό κακό καί τήν ἁμαρτία ἐπειδή ὁ Θεός λυπᾶται μ’ αὐτά, καί ὄχι ἀπό τό φόβο τῆς τιμωρίας.
Προσέξτε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι νά μήν ἐμπνεύσετε στά παιδιά τήν ἔπαρση, τήν ἀλαζονεία, τόν αὐτοέπαινο, τήν ὑπέρμετρη φιλοδοξία καί καυχησιολογία. Μήν τά πολυπαινεύετε ὅταν φέρονται καλά. Ἕνα χαϊδευτικό βλέμμα, ἕνα χαμόγελο ἱκανοποιήσεως, λίγα θερμά ἀλλά μετρημένα λόγια, ἀρκοῦν γιά νά τά ἀμείψουν καί, προπαντός, νά τά παρακινήσουν σέ ὅλο καί καλύτερη συμπεριφορά.
Μήν ἀφήνετε ποτέ τά παιδιά νά μιλᾶνε πολύ καί νά καυχιῶνται γιά τόν ἑαυτό τους, οὔτε νά παρεμβαίνουν αὐθαίρετα στίς συζητήσεις τῶν μεγάλων καί νά τούς περιγελοῦν ἤ νά τούς διορθώνουν μέ αὐθάδεια σ’ ὅ,τι λένε.
Νά τά μάθετε τέλος, ὅπως εἴπαμε ἤδη, στήν ἀκριβῆ ὑπακοή, γιατί ἡ ὑπακοή εἶναι ὁ καλύτερος δάσκαλος τῆς ταπεινοφροσύνης.
Ἄν θέλετε νά μισήσουν τά παιδιά σας κάθε μορφή ὑπερηφάνειας, ἐπάρσεως καί ματαιοδοξίας, δείχνετέ τους πόσο μεγάλο ἁμάρτημα εἶναι ὁ ἐγωισμός. Διδάξτε τα ὅτι αὐτός, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι «ἡ ἀρχή πάσης ἁμαρτίας» καί «βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». Μιλῆστε τους γιά τά πονηρά πνεύματα, πού ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφάνειας ξέπεσαν ἀπό τόν οὐρανό, καθώς καί γιά τούς πρωτοπλάστους, πού ἀπό ἐγωισμό θέλησαν, μέ τήν παρότρυνση τοῦ διαβόλου, νά γίνουν θεοί, κι ἔχασαν ἔτσι τόν Παράδεισο. Πέστε ἀκόμα στά παιδιά, ποῦ ὁδηγεῖ ὁ ἐγωισμός, καί τονίστε τους ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτόν ἀκολουθεῖ κάθε ἄλλη πτώση.
Μήν παραλείψετε νά διδάσκετε τά παιδιά σας, πόσο εὐάρεστη εἶναι στό Θεό ἡ ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς ἁπλότητος, καί πόσο ὁ Θεός ὑψώνει τόν ταπεινό. Προβάλλετέ τους, τέλος, σάν τό μεγαλύτερο πρότυπο ταπεινοφροσύνης τόν Ἴδιο τόν Κύριο, πού μᾶς λέει: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷος εἰμί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11:29).
Γονεῖς! Ὅλοι θέλετε νά εἶναι τά παιδιά σας καλά καί ὑπάκουα. Ἄν πραγματικά τό ἐπιθυμεῖτε αὐτό, ἀγωνισθεῖτε νά νικήσετε τήν ὑψηλοφροσύνη, γιατί τά ὑπερήφανα παιδιά εἶναι καί ἰδιότροπα καί ἀνυπάκουα. Καλλιεργῆστε στίς ψυχές τους τήν ταπεινοφροσύνη, γιατί τά ταπεινά παιδιά εἶναι καί ὑπάκουα.
Ὅλοι θέλετε ν’ ἀνθίσει στίς καρδιές τῶν παιδιῶν τό λουλούδι τῆς εὐγνωμοσύνης. Μάθετέ τα λοιπόν νά εἶναι ταπεινά καί προφυλάξτε τα ἀπό τόν ἐγωισμό, γιατί ὁ ἐγωιστής ἄνθρωπος διακρίνεται γιά τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν ἀχαριστία του.
Ὅλοι θέλετε νά δεῖτε τά παιδιά σας εὐτυχισμένα. Ἐμπνεύστε τους λοιπόν τή μετριοφροσύνη. Ὁ μετριόφρων ἄνθρωπος εἶναι καί ὀλιγαρκής καί πρᾷος καί αὐτάρκης — ἄρα εὐτυχισμένος!
Τέλος, ὅλοι θέλετε νά ἔχουν τά παιδιά σας τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διδάξτε τα λοιπόν, μέ τό λόγο καί τό παράδειγμα, τήν ταπεινοφροσύνη, γιατί «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δε δίδωσι χάριν»! (Ἰακ. 4:6).

‘Aπό τό βιβλίο: ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ! 

Ἔκδοσις: Ι.Μ. Παρακλήτου

http://www.imaik.gr/?p=4680#more-4680

Τή Νεότητα παιδαγώγησον

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο τὸ ὅτι στέλνουμε τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο νὰ μάθουν γράμματα καὶ τέχνες καὶ ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καὶ δὲν ἐνδιαφερόμαστε νὰ τὰ ἀναθρέψουμε συγχρόνως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ἒ λοιπὸν νὰ ξέρετε ὅτι, ὅταν ἀνατρέφουμε τὰ παιδιά μας, ἔτσι ὥστε νὰ γίνουν, ἀναιδῆ, ἀκόλαστα, ἀπειθάρχητα, βάναυσα, τότε, ἐμεῖς πρῶτοι θὰ γευθοῦμε τοὺς καρποὺς τῆς κακίας τους.

Ἂς προσέξουμε λοιπὸν αὐτὸ τὸ θέμα κι ἂς ὑπακούσουμε σ᾿ αὐτὸ ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ μακάριος Ἁπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος μᾶς συμβουλεύει νὰ ἀνατρέφουμε τὰ παιδιά μας καὶ νὰ τὰ παιδαγωγοῦμε, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Νὰ τοὺς δίνουμε πάντα ἐμεῖς πρῶτοι τὸ καλὸ παράδειγμα καὶ νὰ τὰ συνηθίσουμε ἀπὸ μικρὰ στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν¹.

***

Μέχρι πότε θὰ εἴμαστε κάτω ἀπὸ τὸ σαρκικὸ φρόνημα; Μέχρι πότε θὰ σκύβουμε καὶ θὰ ἐπικεντρώνουμε ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον μας πάνω στὰ γήινα πράγματα;

Ὅταν πρόκειται, γιὰ τὴν φροντίδα τῆς ἀνατροφῆς καὶ τὴν παιδαγωγία τῶν παιδιῶν μας, ἂς παίρνουν ὅλα τὰ ἄλλα δεύτερη θέση καὶ σημασία.

 Ἂν τὸ παιδὶ διδαχτεῖ ἀπὸ μικρὸ νὰ σκέπτεται μὲ σωστὸ τρόπο, τότε ἔχει ἤδη ἀποκτήσει μεγάλο πλοῦτο καὶ δόξα.

Δὲν θὰ ἔχεις κατορθώσει τίποτα τὸ σπουδαῖο, ἂν ἔχεις μάθει τὸ παιδί σου κάποια τέχνη ἢ τὴν ἀρχαία φιλοσοφία, μὲ τὴν ὁποῖα θὰ κερδίσει ἐνδεχομένως χρήματα. Τὸ σπουδαῖο θὰ εἶναι ἂν τὸ ἔχεις διδάξει τὴν τέχνη νὰ περιφρονεῖ τὰ χρήματα. Ἂν θέλεις νὰ τὸ κάνεις πλούσιο, ἔτσι νὰ τὸ κάνεις. Γιατὶ πλούσιος δὲν εἶναι ὅποιος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὰ χρήματα ἢ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὅλα τὰ ἀγαθά, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτα. Αὐτὸ νὰ διδάξεις τὸ παιδί σου. Αὐτὸ νὰ τοῦ μάθεις. Αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος πλοῦτος.

Μὴν κοιτάζεις, πῶς θὰ τὸ κάνεις νὰ προκόψει -μὲ τὴν ἔννοια βέβαια, ποὺ τὸ κοσμικὸ φρόνημα θεωρεῖ τὴν προκοπὴ- γιατὶ ἔτσι θὰ τὸ καταντήσεις φιλόδοξο. Φρόντισε καλύτερα νὰ τοῦ μάθεις πῶς νὰ περιφρονεῖ, σὲ τούτη ἐδῶ τὴ ζωή, τὴν ἀνθρώπινη δόξα. Ἔτσι μπορεῖ νὰ γίνει καὶ πιὸ ἔνδοξος καὶ πιὸ σπουδαῖος.

Αὐτὰ εἶναι πράγματα, ποὺ εἶναι εὔκολα καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ γίνουν ἐξ ἴσου, καὶ ἀπὸ τὸν πλούσιο καὶ ἀπὸ τὸ φτωχό. Αὐτὰ δὲν τὰ διδάσκεται κανεὶς ἀπὸ δάσκαλο, οὔτε τοῦ τὰ μαθαίνει καμμιὰ τέχνη. Αὐτὰ εἶναι πράγματα ποὺ τὰ μαθαίνει κανεὶς ζώντας σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.

Μὴν φροντίζεις μόνο, νὰ ζήσει τὸ παιδί σου πολλὰ χρόνια ἐδῶ στὴ γῆ.

Θέλεις νὰ ἀφήσεις ἄνθρωπέ μου, πλοῦτο στὸ παιδί σου; Δίδαξέ το νὰ εἶναι τίμιο. Γιατὶ ἔτσι θὰ μπορέσει νὰ διαφυλάξει τὸν πλοῦτο του. Ἔτσι, ἀκόμα κι ἂν δὲν ἀποκτήσει ἄλλα κτήματα, τουλάχιστον δὲν θὰ σκορπίσει ὅσα ἔχει.

Ἂν ὅμως τὸ παιδί σου εἶναι πονηρό, τότε δὲν θὰ τὸ ἀφήσεις φύλακα τοῦ πλούτου σου, ἀλλὰ θὰ τὸ κάνεις χειρότερο κι ἀπὸ τὸν τελευταῖο φτωχὸ τῆς γῆς.

Γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν ἀναθρέψει σωστὰ τὰ παιδιά τους, εἶναι γι᾿ αὐτὰ προτιμότερη, ἀπὸ τὸν πλοῦτο, ἡ τέλεια φτώχεια. Γιατὶ ἡ φτώχεια θὰ τὰ διατηρήσει στὴν ἀρετή, ἀκόμα καὶ παρὰ τὴ θέλησή τους, ἐνῶ ὁ πλοῦτος δὲν θὰ τὰ ἀφήσει στὸν ἴσιο δρόμο, ἀκόμα κι ἂν τὰ ἴδια τὸ θέλουν. Ἡ πλούσια ζωὴ θὰ τὰ παρασύρει στὸ κακό, θὰ τὰ καταστρέψει καὶ θὰ τὰ ὁδηγήσει σὲ ἀμέτρητα δεινά².

***

Πές μου ἄνθρωπὲ μου, ἂν ἔβλεπες τὸ παιδί σου νὰ λειώνει ἀπὸ τὴν πεῖνα, θὰ τὸ ἄντεχε ἡ ψυχή σου καὶ θὰ ἀγνοοῦσες τὴν κατάστασή του; Δὲν θὰ ἔτρεχες νὰ κάνεις ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι σου, γιὰ νὰ τὸ χορτάσεις καὶ νὰ τὸ ἀναπαύσεις;

Ἒ λοιπόν, ἂν ἔλειωνε τὸ παιδί σου ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς ὑλικῆς τροφῆς, δὲν θὰ τὸ παράβλεπες. Τώρα, ποὺ καταστρέφεται ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς διδασκαλίας τῶν θείων Γραφῶν, τὸ σηκώνει ἡ ψυχή σου καὶ τὸ προσπερνᾶς ἀπαρατήρητο;

Πές μου, ἀξίζει τέτοιος ποὺ εἶσαι, νὰ ὀνομάζεσαι πατέρας;

Αὐτὴ ἡ πεῖνα εἶναι φοβερώτερη ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς τροφῆς, ἐφόσον καταλήγει στὸν μεγαλύτερο, τὸν πνευματικὸ θάνατο. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ ἐνδιαφερόμαστε, περισσότερο γι᾿ αὐτὴν καὶ νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουμε πιὸ ἄμεσα. Ὁ ἀπ. Παῦλος λέει: Νὰ μεγαλώνετε τὰ παιδιά σας, νουθετώντας καὶ παιδαγωγώντας τα, μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ (Ἐφ. στ´, 4). Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ καλὴ πατρικὴ φροντίδα. Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ γνήσια πατρικὴ κηδεμονία.

Ἔτσι ἐγὼ κατανοῶ τὴν πατρικὴ σχέση μὲ τὸ παιδί, ὅταν δηλαδὴ ὁ πατέρας φροντίζει περισσότερο ἀπὸ τὴν ὑλική, τὴν πνευματικὴ τροφὴ τοῦ παιδιοῦ του³.

***

Ἂν πρόκειται νὰ μᾶς ζητηθοῦν εὐθῦνες γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους -ἐφόσον μᾶς ἔχει πεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος : κανένας νὰ μὴν ζητάει τὸ δικό του, ἀλλὰ καθένας νὰ φροντίζει γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἄλλου. (Α Κορ. 10, 24)- πόσο περισσότερο θὰ εἴμαστε ὑπόλογοι γιὰ τὴν ἔλλειψη τῆς φροντίδα μας πρὸς τὰ παιδιά μας;

 Θὰ μᾶς πεῖ ὁ Θεὸς: Δὲν τό ῾χες το παιδὶ κοντά σου ἀπὸ βρέφος; Δὲν σὲ ἔχω ὁρίσει δάσκαλό του, προστάτη, κηδεμόνα καὶ ὁδηγό του; Δὲν τὸ εἶχα ἀφήσει ὁλοκληρωτικὰ στὰ χέρια σου;

 Σοῦ ἔχω δώσει ἐντολή, νὰ τὸ διαπλάσεις ἀπὸ πολὺ μικρὸ καὶ νὰ τὸ παιδαγωγήσεις σωστά. Νομίζεις ὅτι θὰ βρεῖς ἔλεος, ἂν ἀδιαφορήσεις καὶ τὸ ἀφήσεις νὰ χαθεῖ;

Τί ἔχεις νὰ ἀπαντήσεις πάνω σ᾿ αὐτὸ ἄνθρωπέ μου;

Μήπως θὰ μοῦ πεῖς, ὅτι τώρα ποὺ μεγάλωσε τὸ παιδί, εἶναι γιὰ μένα δύσκολο αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ σκληρὸ; Αὐτὸ ἄνθρωπέ μου ἔπρεπε νὰ τὸ εἶχες ὑπολογίσει ἀπὸ τότε, ποὺ τὸ παιδὶ ἦταν μικρὸ καὶ εὔπλαστο καὶ μποροῦσε εὔκολα νὰ ὑπακούει. Ἁπὸ τότε ἔπρεπε νὰ τὸ διαπαιδαγωγήσεις προσεκτικὰ καὶ νὰ τὸ συνηθίσεις νὰ κινεῖται καὶ νὰ σκέπτεται σωστά. Ἁπὸ τότε ἔπρεπε νὰ τὸ διορθώνεις καὶ νὰ κόβεις τὶς ἀδυναμίες του. Τότε ποὺ ἡ ἡλικία ἦταν ἀκόμα τρυφερὴ καὶ ὅλα ἦταν πιὸ εὔκολα. Τότε ἔπρεπε νὰ εἶχες ξερριζώσει τὰ ἀγκάθια.

 Ἂν δὲν τὰ παραμελοῦσες τότε ποὺ ἀναπτύσσονταν τὰ πάθη, δὲν θὰ εἶχαν τώρα ριζώσει καὶ δὲν θὰ ἦσαν σήμερα δυσκολοθεράπευτα. Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς παραγγέλει ἡ Ἁγ. Γραφὴ καὶ μᾶς λέει: Κάνε τὸ παιδί σου, νὰ σκύψει τὸ κεφάλι, ἀπὸ τὴ μικρή του κιόλας ἡλικία, τότε ποὺ εἶναι πιὸ εὔκολη ἡ διαπαιδαγώγησή του (Σοφ. Σειρ. 7, 23)⁴.

Σημειώσεις
Ἰωάν.Χρυσόστομος: P.G. 61,150, κ.εξ
Ἰωάν.Χρυσόστομος: P.G. 61, 546 κ.ἑξ.
Ἰωάν.Χρυσόστομος: P.G. 51, 100 – 101
Ἰωάν.Χρυσόστομος: P.G. 51, 327 κ.ἑξ.
 http://www.imaik.gr/?p=6602#more-6602

Ἡ σημασία τοῦ ὀνόματος τοῦ παιδιοῦ στήν ἀγωγή 1ο μέρος Ἱερομονάχου Σάββα...

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=90-OS5biYfY&list=PL1IyRFUYI0Q1orWzRkrsO_NBmVNiVb6Bc&index=2

Οἱ ἀληθηνοί γονεῖς-Γέροντος Ἀρσενίου Μπόκα

Ὀνομάζεσαι πατὴρ τῶν παιδιῶν σου κατὰ σάρκα, νὰ εἶσαι καὶ πατήρ τους κατὰ πνεῦμα. Ὄχι μόνο νὰ κάνης τὴν ἁπλῆ γέννησι σὰν πατέρας, ἀλλὰ προπαντὸς νὰ τοὺς δώσης τὴν καλὴ ἀγωγὴ στὸ πνεῦμα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔμαθες νὰ γεννᾶς παιδιά; Τώρα νὰ τὰ παιδαγωγήσεις ὅπως πρέπει, γιὰ νὰ φέρης μὲ ἀξίατὸ ὄνομα τοῦ πατρός.

Η ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΦΗΝΕΙ ΑΝΩΡΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

      Ένα άλλο πάλι, που βλάπτει τα παιδιά, είναι η υπερπροστασία, δηλαδή η υπερβολική φροντίδα, η υπερβολική αγωνία κι άγχος των γονέων. Ακούστε ένα περιστατικό.

                Μια μητέρα μου παραπονιόταν ότι το παιδί της, πέντε χρονώ, δεν υπάκουε. Της έλεγα, «εσύ φταίεις», αλλά δεν το καταλάβαινε. Κάποια φορά επήγαμε με την μητέρα αυτήν ένα περίπατο στη θάλασσα με τ’ αυτοκίνητο της. Είχε μαζί της και το παιδί. Σε λίγο ο μικρός ξέφυγε απ’ το χέρι της κι έτρεξε προς τη θάλασσα. Υπήρχε, μάλιστα, ένας σωρός από άμμο κι απ’ την πίσω πλευρά του απότομα απλωνόταν η θάλασσα. Η μητέρα αγχώθηκε, ήταν έτοιμη να φωνάξει, να τρέξει, διότι είδε τον μικρό στην κορυφή του σωρού, μ’ απλωμένα τα χέρια να κάνει ισορροπία. Εγώ την καθησύχασα, της είπα και γύρισε την πλάτη προς το παιδί και λίγο λοξά παρακολουθούσα. Όταν ο μικρός απελπίσθηκε να προκαλεί την μητέρα του, για να την τρομάξει και να φωνάξει, όπως συνήθως, σιγά σιγά κατέβηκε ήσυχος και μας επλησίασε. Αυτό ήταν! Τότε πήρε η μητέρα το μάθημα της σωστής αγωγής.

                Μια άλλη μητέρα παραπονιόταν για τον μοναχογιό της ότι δεν έτρωγε όλα τα φαγητά και κυρίως το γιαούρτι. Ο μικρός ήταν περίπου τριώ χρονώ και την επαίδευε την μάνα καθημερινά. Της λέγω:   

                «Θα κάνεις το εξής. Θ’ αδειάσεις το ψυγείο απ’ όλα τα τρόφιμα. Θα το γεμίσεις με ορισμένη ποσότητα γιαούρτι. Θα ταλαιπωρηθείτε και οι γονείς για μερικές ημέρες. Ήλθε η ώρα του φαγητού; Θα δώσεις στον Πέτρο γιαούρτι. Δεν θα το φάει. Το βράδυ το ίδιο, την άλλη μέρα το ίδιο. Ε, μετά θα πεινάσει, κάτι θα δοκιμάσει. Θα κλάψει, θα φωνάξει. Θα τα υποστείτε. Μετά θα το φάει ευχαρίστως».

                Έτσι συνέβηκε κι έγινε το γιαούρτι το καλύτερο φαγητό για τον Πέτρο.

                Δεν είναι δύσκολα αυτά. Κι όμως πολλές μητέρες δεν τα καταφέρνουν και δίδουν πολύ αρνητική αγωγή στα παιδιά τους. Μητέρες που κάθονται πάνω απ’ τα παιδιά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν, δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους. Ενώ πρέπει ν’ αφήνεις το παιδί μόνο του να ενδιαφερθεί για την πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις. Όταν κάθεσαι συνεχώς από πάνω τους, τα παιδιά αντιδρούν. Αποκτούν νωθρότητα, μαλθακότητα και συνήθως αποτυγχάνουν στη ζωή. Είναι ένα είδος υπερπροστασίας, που αφήνει ανώριμα τα παιδιά.

                Πριν από λίγες ημέρες ήλθε απελπισμένη μια μητέρα για τις συνεχείς αποτυχίες του γιου της στις εισιτήριες εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Άριστος μαθητής στο δημοτικό, άριστος στο γυμνάσιο, άριστος στο λύκειο. Στη συνέχεια αποτυχίες, αδιαφορία του παιδιού, αντιδράσεις περίεργες.

                «Εσύ φταίεις, της λέω της μάνας, κι είσαι και μορφωμένη! Τι θα έκανε το παιδί; Πίεση, πίεση, πίεση όλα τα χρόνια, ‘’να είσαι πρώτος, να μη μας ντροπιάσεις, να γίνεις  μεγάλος στην κοινωνία....’’. τώρα εκλώτσησε, δεν θέλει τίποτα. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει, όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο».

 http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/paideia/agwgi1.htm#_Toc117698415

Περί της αγωγής των παιδιών

 Γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη

Απόσπασμα απο το βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου καυσοκαλυβίτου,

«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» Εκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής,  Χανιά, Κρήτη, 2003.

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=CG6lzaBaAcM&list=UUEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw

ΔΕΙΤΕ:

YouTube

Κύριος Ἰησοῦς Χριστός

Οικογένεια και Αγωγή των παιδιών κατά τον Άγιο Πορ...

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=9KkZClo9-04

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ (ΑΓ.ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ)

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=8az1rs9Eluk

Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Ἡ παρακολούθηση καί ἡ διόρθωση τῶν παιδιῶν «ἐν εἰρήνῃ».

«Μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές εἶναι ἡ διάκριση» μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Ἡ διάκριση εἶναι μεγάλη τέχνη. Εἶναι ἰδιαίτερα πολύτιμη γιά τόν παιδαγωγό καί τούς γονεῖς. Ἐκεῖνος πού ἀσκεῖ τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς, θά πρέπει νά ἔχει μία ἔνταση προσοχῆς, ἀλλά πρό πάντων, προσευχῆς γιά τόν παιδαγωγούμενο. Οἱ γονεῖς θά πρέπει νά προσέχουνε καί τήν παραμικρή ἐκδήλωση τῶν παιδιῶν καί νά προσεύχονται συνεχῶς γι’ αὐτά.

Δέν πρέπει νά διορθώνουν ὅλα τά λάθη, ἀλλά νά τά προσέχουν ὅλα. Τό τί κάνει τό παιδί, τό πῶς ἐνεργεῖ σέ κάθε περίσταση, θά πρέπει νά τό παρακολουθοῦνε χωρίς συνεχῶς νά τό μαλώνουνε. Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Θά πρέπει μέ διάκριση, προσοχή καί προσευχή νά διορθώνουν μόνο τά πιο βασικά. Ἀλλιῶς, ὅταν γιά τό παραμικρό τοῦ κάνουν παρατήρηση, ὄντως, λειτουργοῦν καταπιεστικά καί παροργίζουν τό παιδί.

Μετά εἶναι πολύ φυσικό νά τούς πεῖ:

-Ἀμάν πιά δέν σᾶς ἀντέχω ἄλλο. Φτάνει.

Τό παιδί μέ τίς συνεχεῖς παρατηρήσεις, μέ τίς ἀσταμάτητες ἐπιπλήξεις, πού μπορεῖ νά εἶναι καί δυσανάλογες πρός τό σφάλμα, στενοχωρεῖται, ταράσσεται, θυμώνει καί ἀντιδρᾶ.

Οἱ καλοί γονεῖς θά ἐπισημαίνουν τά πιό καίρια ἀπό τά σφάλματα καί γι’ αὐτά μόνο θά τοῦ ὀμιλοῦν μέ διάκριση. Δέν πρέπει τό παιδί νά παρωθεῖται στό νά ὀργισθεῖ. Ἄν τό παιδί ταραχθεῖ καί θυμώσει, τότε δέν μπορεῖ νά ἀκούσει τίποτα. Τότε, δέν εἶναι δυνατόν, πλέον, νά τοῦ ἀσκηθεῖ καμμία ἀγωγή μέσῳ τῶν συμβουλῶν. Γι'αυτό, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει: «οἱ γονεῖς μή παροργίζετε τά τέκνα ἡμῶν».

Ἡ σημασία τῆς προσευχῆς στήν «ἐν εἰρήνῃ» ἀγωγή.

Ἐπίσης, ἔχει τεράστια σημασία, τό πῶς ὁ γονιός θά πεῖ στό παιδί αὐτό πού πρέπει…Θά τοῦ ὀμιλήσει, ἀφοῦ πρῶτα κάνει προσευχή, ἀφοῦ ζητήσει τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ὁμιλήσει, ὅπως πρέπει. Θά πρέπει νά κάνει, ὅ,τι κάνει, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ παιδιοῦ. Θά πρέπει, ὁ πατέρας ἤ ἡ μητέρα, ἐπίσης, νά προσευχηθεῖ, γιά νά δεχθεῖ τό παιδί ἐκεῖνα, πού πρόκειται νά τό συμβουλεύσουν, χωρίς νά ταραχθεῖ.

Ὅταν ὁ γονιός προσεύχεται καί μετά μιλάει, τότε τό παιδί τόν ἀκούει πολύ διαφορετικά, μέ πολύ εὐμένεια καί καλή διάθεση. Ἀξίζει νά δοῦμε τό γιατί.

Πρῶτα-πρῶτα, ἀφοῦ προηγήθηκε προσευχή, ὁ γονιός δέν κάνει τό θέλημά του ἐκείνη τήν ὥρα… Παίρνει τήν φώτιση-καθοδήγηση ἀπό τόν Θεό, κάνει ὑπακοή στόν Θεό καί μιλάει στό παιδί. Ἐπίσης, δέν λέει πλέον δικά του λόγια, ἀλλά αὐτά πού τοῦ διδάσκει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τά λόγια αὐτά εἶναι φορτισμένα μέ τήν Θεία Χάρη γι'αυτό καί δέν προκαλοῦν ἀντίδραση, ἀλλά φέρνουν εἰρήνη τόσο στόν ἀκροατή ὅσο καί στόν ὀμιλητή. Αἰσθάνεται τό παιδί ὅτι ὁ πατέρας του καί ἡ μάνα του τό ἀγαποῦν πραγματικά ἐν Χριστῷ.

Ἄν ὁ γονιός μιλήσει χωρίς προσευχή, ἐνεργεῖ ἐγωιστικά. Τότε, μιλάει συνήθως ταραγμένα καί ταράσσει ἐπίσης καί τό παιδί. Γενικά, πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι, καθετί πού κάνουμε χωρίς προσευχή, αὐτό εἶναι ἔργο πού ξεκινάει ἀπό ἐμᾶς. Ἅρα, εἶναι ἔργο ἐγωιστικό, ἔργο χαμένο. Ὅσο «καλό» κι ἄν φαίνεται ἐξωτερικά, στήν πραγματικότητα δέν εἶναι καλό.

Ὁ Χριστός-Εἰρήνη θά πρέπει νά εἶναι, γιά μᾶς προσωπικά, τό Α καί τό Ω.

Ποιό εἶναι ἀληθινά καλό ἔργο; Καλό εἶναι τό ἔργο, πού ξεκινάει ἀπό τόν Θεό, δηλ. ἀρχίζει μέ προσευχή· συνεχίζεται μέ προσευχή καί τελειώνει ἐπίσης μέ προσευχή. Οὐσιαστικά, τό ἔργο αὐτό εἶναι τοῦ Θεοῦ, τῆς Θείας Χάρης καί ὄχι δικό μας.

Αὐτά εἶναι τά «καλά μας ἔργα», γιά τά ὁποῖα μίλησε ὁ Κύριος καί τά ὁποῖα, ὅταν δοῦν οἱ ἄνθρωποι θά δοξάσουν τόν Πατέρα Μας τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.Τό κάθε ἔργο μας πρέπει νά ξεκινάει μέ προσευχή- ἀναφορά μας στόν Θεό. Ὅ,τιδήποτε κάνουμε, θά πρέπει νά ἔχει ἀρχή-ἀφορμή τόν Θεό, νά πραγματοποιεῖται σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχει ὡς τέλος-σκοπό πάλι τόν Θεό. Τότε εἶναι ὁ Χριστός τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος ὅλων.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουμε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουμε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα  διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη. Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.

Αίτια της διαστροφής των παιδιών. Οι παιδοκτόνοι γονείς

Ἀπό πουθενά αλλού δεν προέρχεται η διαστροφή των παιδιών παρά μόνο από το υπερβολικό ενδιαφέρον (των γονέων) για τα βιωτικά. Με το να αποβλέπουν δηλαδή μόνο σε εκείνα και με το να θέλουν να μην ασχοληθούν με τίποτε άλλο, αναγκάζονται να αμελούν μαζί με τη δική τους ψυχή  και τα παιδιά. Αυτούς τους πατέρες –και ας μη νομίση κανείς ότι αυτό που λέω τώρα είναι αποτέλεσμα θυμού-θα τους χαρακτήριζα χειρότερους και από τους ίδιους τους παιδοκτόνους. Διότι εκείνοι χωρίζουν βέβαια το σώμα από την ψυχή , αυτοί όμως φέροντας και το σώμα μαζί με την ψυχή την ρίχνουν στη φωτιά της κολάσεως. Και εκείνο το θάνατο οπωσδήποτε θα τον υποστή, επειδή υπάρχει ο φυσικός νόμος , αυτόν όμως μπορεί και να τον αποφύγη, εάν δεν το οδηγούσε εκεί η αδιαφορία των πατέρων. Επί πλέον το θάνατο του σώματος θα τον εξαφανίση εντελώς όταν έλθη η ανάστασις , την καταστροφή όμως της ψυχής , τίποτε πια δε θα μπορέση να την εξουδετερώση. Διότι δεν την ακολουθεί πια η σωτηρία, αλλά είναι καταδικασμένη να τιμωρήται αιώνια.
Ώστε δίκαια θα χαρακτηρίζαμε τους γονείς αυτούς χειρότερους από τους παιδοκτόνους. Διότι δεν είναι το ίδιο να ακονίση κανείς ξίφος και το να οπλίση και να το τοποθετήση στο λαιμό του παιδιού, όσο είναι φοβερό το να καταστρέψη την ψυχή του παιδιού και να την οδηγήση στην απώλεια. Διότι για μας δεν υπάρχει πιο πολύτιμο από την ψυχή.
(Προς τους πολεμούντας τοις επί το μονάζειν ενάγουσιν,
Γ΄ΕΠΕ 27, 456-470.PG 47, 352-356)


Από το βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων Γ΄
«Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»
Έκδοσις:
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/2011/10/blog-post_10.html
hristospanagia3.blogspot.gr