Ὑπόθεση ΙΒ΄(12)
«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
Ἀπό τό βίο τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου
Ὁ μέγας Ἀλύπιος, νιώθοντας τήν καρδιά του νά καίγεται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, συλλογιζόταν τί νά κάνει σέ αὐτή τή ζωή, ὥστε νά μπορέσει νά εἶναι πάντοτε καί μέ ὅλη του τήν ὕπαρξη μαζί μέ τόν ποθούμενο Θεό καί μέ ὅλο του τόν νοῦ νά τόν βλέπει καθαρά καί νά ἑνώνεται μέ αὐτόν χωρίς τό παραμκρό ἐμπόδιο. Κατέληξε στήν ἀπόφαση νά ἀπαρνηθεῖ τά πάντα, νά φύγει μακριά ἀπό φίλους, συγγενεῖς, γνωστούς καί ἀπό τήν ἴδια τή μητέρα του καί νά ἀκολουθήσει τό καλό τῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς. Τήν ἀπόφασή του τή φανέρωσε μόνο στή μητέρα του λέγοντας:
«Μητέρα, μέ κυρίεψε φλογερός πόθος νά πάω στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς, ὅπου πολλοί ἔζησαν θεάρεστα καί μέ μακαριότητα, ἀκολουθώντας τήν ἡσυχαστική ζωή. Ξεπροβόδισέ με λοιπόν γιά τό ταξίδι πρός
τά ἐκεῖ, δίνοντάς μου τίς εὐχές σου σάν φυλαχτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.